Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μελανόμορφα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μελανόμορφα
 στο Μαράκο που αγαπάει τα μελανά μου χρώματα
 
Όπως -που λες- κάποιες φορές, κάτι θυμίζουν
κάποια τυχαία συναπαντήματα στο δρόμο
και να μην ξέρεις αν εκείνα αποφασίζουν
το γνώριμο να σου ξυπνήσουν μέγα τρόμο
ή αν κλεφτά συνωμοτεί η ακούσια μνήμη
με της ψυχής σου τη γνωστή μεροληψία
μι’ ακόμα μπλόφα ή μια νέα νεκροψία…

Αντίστροφα τα αισθήματα στο μετρονόμο.

Λέξεις καρφιά, βέλη ζωσμένα με φαρμάκι
κάνουνε κύκλους στα όνειρά σου και στοιχειώνουν
για κάθε πέταγμα λεπίδες σου χρεώνουν
τραύμα οικόσιτο γεννιέται απ’ το γεράκι
και του αλλοτινού σου βίου η περηφάνια
σε ουρανούς φθαρτούς π’ ορίζουν την ορφάνια
απέμεινε γυμνή, στον άνεμο κλαράκι.

Μ’ ασπίδα διάτρητη και τραύματα στην κνήμη
στέκεις καταμεσής στης μάχης το πεδίο
δεν επιθύμησες ποτέ δόξα ή φήμη
κι ας ήταν χαραγμένα πάνω στο αγγείο
τα μυστικά που μ’ επιμέλεια κρατούσες
ο δρόμος σου μοναχικός, στερνό το αντίο
νωπό στα χείλη το χαμόγελο φορούσες
............
άλικα χείλη απ’ το κρασί, μα συ θρηνούσες
τις πορφυρές ανταύγειες του μες το δοχείο...






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 24
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Τι ρυθμός
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
CHЯISTOS P
28-12-2006 @ 17:22
Δεν αποδέχθηκες ποτέ υστεροφημία
αργά το δρόμο πήρες της ορφάνιας
σ’ όσες τιμές δεν αποδέχθηκες καμία
κι έγινες άστρο φωτεινό της περηφάνιας !

καλό ταξίδι σύντροφε αλλοτινέ, του πόνου
μοναδικό μου στήριγμα των φόβων μου παρέα
μες στις πληγές που θα ‘ρχονται στο κύλισμα του χρόνου
θα ‘σαι στην μνήμη σύμβολο και άσβεστη ιδέα !

καλό σου βράδυ Στέλλα. Υπέροχη η αφιέρωσή σου !
annaΤi
28-12-2006 @ 17:23
....και λίγο κόκκινο απ΄το κρασί,
που 'χε ξεμείνει να λερώνει το δοχείο...

(έπρεπε να το συμπληρώσω, Στέλλα μου...)
Από εκείνα που μου αρέσουν πολύ! ::yes.::
::xmas.::
ΑΙΟΛΟΣ
28-12-2006 @ 17:31
Είναι θαυμάσιο Στέλλα…
Κι η αφιέρωση λέει…
Καλό σου βράδυ…
::smile.::
Nocturna_
28-12-2006 @ 17:37
Καλά που υπάρχει ο marakos μας δηλαδή
για να δούμε τις σκοτεινές σου ρήμες...
Αχ..το'χεις παναθεμά σε...και δε πα να λες ότι θες..

(Όσο για το χθεσινό σου επιφυλάσσομαι..
δεν τη γλυτώνεις κορίτσι μου..)
ΓιΟΥΛΗ_Τ
28-12-2006 @ 21:13
Να υπερασπίζεσαι πάντα την υπογραφή σου..
marakos1948
28-12-2006 @ 23:56
::up.::
Ηλιαχτίδα
29-12-2006 @ 00:22
υπεροχη αφιερωση στο Μάριο ::yes.::
guesswho
29-12-2006 @ 01:15
Τυχαία συναπαντήματα δεν υπάρχουν...
όσο γερά και να κρατάς την ασπίδα σου,
όσες περικνημίδες κι αν αλλάξεις.
Η πτέρνα σου η Αχίλλεια πάντα
¨τυχαία¨ ακάλυπτη θα μένει.....

Μπορεί να μην έχει άμεση σχέση, μου βγήκε αυθόρμητα...
Την καλημέρα μου Στέλλα. Υπέροχη.... ::yes.::
neyro
29-12-2006 @ 01:37
πολυ ομορφο στελλα μου ! ::yes.::
καλημερα σου! ::yes.:: ::love.::
Palioxaraktiras
29-12-2006 @ 03:26
Ναι ειναι υπεροχο Στελλα και δε χρειαζοταν να το πω εγω
Ειδες ομως τι εχεις κανει σημερα εδω?
Εχεις εμπνευσει ολο το σαιτ ρε συντροφισσα
Τι αλλο να σου πω? Αυτο τα λεει ολα
Φιλιααααααααα
MARGARITA
29-12-2006 @ 03:31
δεν επιθύμησες ποτέ δόξα ή φήμη
κι ας ήταν χαραγμένα πάνω στο αγγείο
τα μυστικά που μ’ επιμέλεια κρατούσες

Τους οικειοποιούμαι τους από πάνω μάτια μου...πάρα πολύ καλό και η αφιέρωση γάντι ::hug.::
seizeTHEday
29-12-2006 @ 05:10
Γεια σου υπέροχη Στέλλα!
Πανέμορφη η αφιέρωση σου....
Φιλιάαααααα......
::rol.::
joyous
29-12-2006 @ 05:14
στις βραδινες περιπλανήσεις σου ... αφήνες ανεξίτηλα σημάδια στις ψυχές των στιχοσυντρόφων!!! καλημέρα Στελλίτσα μου. ::xmas.::
εφήμερος
29-12-2006 @ 05:16
Στελίτσα μου θέλεις να σου εξηγήσω γιατί το
"Εφιάλτης απεξάρτησης" είναι ποίημα;
justawoman
29-12-2006 @ 06:31
Καλησπέρα σας φίλοι μου
Χαίρομαι που σας άρεσε το (μάλλον) ατελές μου δημιούργημα

Ένας πειραματισμός που τον εμπνεύστηκα από ένα ποίημα του Άχθου Αρούρη... κυρίως στο μέτρο και τις εναλλαγές

Άννα πολύ ωραία η συμπλήρωσή σου θα προσπαθήσω να την εντάξω στο ρυθμό του στιχουργήματος

φιλιά σε όλους και καλό μας απόγευμα
TAS
29-12-2006 @ 12:22
Δεν λέω τίποτα τώρα...
( ::love.:: )
arpistre
13-02-2008 @ 15:56
Καλώς σε με το κόσμημα!
Αστεροτρόπιο (Jeny)
13-02-2008 @ 16:39
κι ό,τι έγραφα για κάτι συν-πτώσεις.
... το σχόλιο κορυφαίο.
vaggosmus06
13-02-2008 @ 17:35
::up.::
vaggosmus06
13-02-2008 @ 17:41
Γειάι! Το έχεις μελωποιήσει???Καιρο είχα να διαβάσω τέτοιους στίχους!Υπέροχοι!!!
MARGARITA
13-02-2008 @ 23:38
Ορκίζομαι πως πεθυμώ να σε κοιτάω στα μάτια και να μιλάω. Να μιλάω χωρίς να κινούνται σκέψεις, επιθυμίες, αναμνήσεις του χρόνου πάνω από το κεφάλι μου.
Να μιλάω για τις αλήθειες σου που δεν τόλμησες να πεις. Για τις αλήθειες μου
που τόλμησα να πω. Na μιλάμε. Σαν δύο περιπατητές...

έτσι αντί σχολίου κοπελλιά μου....μπράβο σου ::love.::
foteinos
13-02-2008 @ 23:49
απίστευτη just
και του αλλοτινού σου βίου η περηφάνια
σε ουρανούς φθαρτούς π’ ορίζουν την ορφάνια
απέμεινε γυμνή, στον άνεμο κλαράκι....
::love.::
seizeTHEday
14-02-2008 @ 01:10
Απίστευτη Φωτεινέ συμφωνώ!
Φιλιά και μια ζεστή καλημέρα Στέλλα μου!
::kiss.:: + ::love.::
Α.Ε. ΕΠΕ
14-02-2008 @ 10:36
Μπορώ κι εγώ να πώ ότι το βρήκα εξαιρετικό; ::blush.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο