| |
Μαύρη αλήθεια αυτό το σκοτάδι
Απόψε σου μοιάζει
Καθώς σ' αγκαλιάζει στο δέρμα σου κυλά
Κ' είν' σκοτεινή η μορφή σου, τρομάζω
Όπως κοιτάζω
(Τον τρόμο έτσι κάποιος μαθαίνει στο τέλος ν' αγαπά)
Αστέρια τέρατα, δυο μάτια γυαλίζουν
Πάλι θυμίζουν
Κάτω απο φώτα ηλεκτρικά την ώρα να περνά
Και συντονίζονται με τις εικόνες, που έμειναν μόνες
Αντίσταση που λιώνει, ένα ψέμα που σκορπά
Αυτή η αλήθεια είναι κάτω απ' τις ρόδες
Ενός τρένου χωμένη
Κι ούτε κρυώνει πιά, ούτε ζεσταίνεται όπως παλιά
Μα μέσα απ' τις γρύλλιες η δροσιά σου απόψε
Τόσο επιμένει
Ν' αναστατώνει κάθε μου θλίψη και κάθε χαρά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
