| |
| | Τι μας μένει τώρα πια |  | | | Ό,τι αξίζει, στο χρόνο αντέχει. | | |
Τι κι αν μπήκε νέος χρόνος,
όλα ίδια μου φαντάζουν,
δεν με παίρνει άλλο ο πόνος,
τα σωθικά μου σιγοβράζουν.
Ποια ξενύχτια, ποιες θυσίες,
πόση υπομονή να κάνω ακόμη,
είναι όλα ονειροφαντασίες,
επιβάτης είμαι ξανά στο ίδιο το βαγόνι.
Τι μας μένει τώρα πια,
που όλα τα όνειρά μας σβήσαν,
οι αναμνήσεις μας καήκαν στη φωτιά,
κι όλοι οι φίλοι μας αφήσαν.
Μου' πες να κοιτάω ψηλά,
τον ήλιο μες τα μάτια,
μου' πες πως όλα θα πάνε καλά,
μα η καρδιά μου έγινε κομμάτια.
Κομμάτια που ποτέ σου δεν αγάπησες,
δε μάζεψες, δεν ένοιωσες.
Οι θύμησες σου με σκοτώνουν,
μα εντελώς παράξενα με δυναμώνουν.
Αγάπα με αν με χρειάζεσαι έστω και λίγο,
αλλοιώς άσε με μακριά από' σένα να ξεφύγω.
Όταν αποφασίσεις και ξέρεις πια τι θέλεις,
ξέρεις που θα' μαι' γω, εκεί να με γυρεύεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ... στα υπόγεια είναι η θέα | | | |
|
mikrimagissoula
10-01-2007 @ 16:08 | Αγάπα με αν με χρειάζεσαι έστω και λίγο,
αλλοιώς άσε με μακριά από' σένα να ξεφύγω
Τι όμορφο που είναι όλο...
και το σχόλιο... ::yes.:: | | deti
10-01-2007 @ 18:32 | Με την ::up.:: | | MARGARITA
10-01-2007 @ 18:50 | Ό,τι αξίζει, στο χρόνο αντέχει.....ποίημα το σχόλιο σου ::smile.:: | | ΠΡΩΤΑΡΗΣ
11-01-2007 @ 01:33 | Απλές κουβέντες και μέσα σε αυτές διακρίνω πολύ ψυχή, την ασπίδα, λοιπόν , την έχεις........μη φοβάσαι τίποτα...
Την καλημέρα μου.. ::smile.:: | | Ζήνωνας
11-01-2007 @ 05:47 | Σας ευχαριστώ πολύ. Πρωτάρη εκτιμώ ιδιαίτερα αυτό που λες, να' σαι καλά.
Καλό μεσημέρι. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
