| |
| | Μεσάνυχτα |  | | |
Γυρίζω σπίτι,το κορμί κι ο νους
γεμάτα αλκοόλ και καπνό.Μπαίνω,ψάχνω...την ανάσα σου
την αγωνία στο βλέμμα σου
που γίνεται χαμόγελο μόλις με βλέπεις,πουθενά εσύ...
Η δουλειά με κούρασε,
έρχομαι να βρω την αγκαλιά σου,
το φιλί σου και το συνηθισμένο
μα τόσο αγαπημένο,
σε κούρασαν γλυκιά μου?
Κοιμάμαι...Ύπνος βαρύς,
δεν μ'ανακουφίζει.
Σε ψάχνω στα όνειρά μου.
Πουθενά εσυ.
Ποιός με τιμωρει?
Επαψε να χτυπά η καρδιά μου ανέμελα.
Λογικη και καρδια γίναν ένα.
Τι σκληρή τιμωρία να μην ταξιδεύει
η καρδιά στο σύμπαν...
να μένει
φυλακισμένη στο σώμα...
Ξυπνάω,κοιτάω γύρω...
Πατέρα,
ακριβέ μου πατέρα
έλα πια στο σπίτι,
κοντά μου,
το ρολόι
πλησιάζει μεσάνυχτα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
annaΤi
06-09-2004 | Έχεις ωραία χυτή γραφή & βγάζει την ένταση των συναισθημάτων σου!! (Μία εντελώς αδιάκριτη ερώτηση, που εννοείται!! απαντάς μόνο αν το θες...: πόσο χρονώ ήσουν; ) | | Δημήτρης Ντίνας
06-09-2004 | πολύ όμορφο | | Stefanos
07-09-2004 | poi omrfo mpravo sou | | annaΤi
07-09-2004 | Μάρα μου, αν νιώθεις και τόσο μια χαρά!! ..το πρόβλημα είναι όταν δεν συμβαδίζεις ;-) ...άλλο ρώτησα... νομίζω κατάλαβα απ' το επόμενο ποίημά σου.."Τότε" πρέπει να ήσουν περίπου στα 17... και πρέπει να σου ήταν απίστευτα δύσκολο... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
