| |
ΝΤΙΝΑ
… όταν στις σκέψεις μου βυθίζομαι,
και τις μέρες που φύγαν συλλογίζομαι,
σκέφτομαι εσένα και όσα με χάραξαν κι ας είναι περασμένα…
… κι ας ήσουν στη ζωή μου σαν τις συμπληγάδες
κι αν πέρασα για’σένα από καημούς χιλιάδες
δεν έβγαλα ποτέ από τη θύμηση μου,
πως ήσουνα λουλούδι στον κήπο της ζωής μου.
… κι αν δεν μιλάμε τώρα πια,
σαν δυο άγνωστοι κι αν ζούμε
δεν έπαψα να προσεύχομαι ,
στο δρόμο να βρεθούμε…
….κι όμως, ο ήχος της σιωπής μας, λέει πιο πολλά
όλα όσα ένιωσα όταν κοιμήθηκα μες στη δική σου αγκαλιά
όσα είπα και δεν είπα για’σένα στο θεό μου,
και πως σ’αγάπησα ο τρελός πάνω απ’τον εαυτό μου…
… Τα βραδιά που πέρασες κοιτώντας τη θάλασσα, μέσα στην αγκαλιά μου,
σκέφτομαι πάλι γιατί δεν είσαι πια κοντά μου…
Πάλι κι αυτή τη νύχτα σε θυμάμαι
Κι ακούγοντας γνωστά τραγούδια, δεν κοιμάμαι…
…Ξέρω..έχεις.. «προχωρήσει»…
μπορεί τη σκέψη μου στη λησμονιά νά’χεις αφήσει,
στην αγκαλιά κάποιου άλλο να ξυπνάς
και μ’όσα τα μάτια μου θυμίζουν να γελάς…
Μπορεί το πρόσωπο μου να μη θυμάσαι ακόμα
Ούτε τη γεύση των χειλιών μου στο δικό σου στόμα
Μπορεί το όνομα μου μια νεκρή ανάμνηση να’χει γίνει
Μα στην καρδιά και το μυαλό μου πάντα κάτι θα’χει μείνει..
Ξέρω για μένα έχεις πάψει να μιλάς,
Ούτε γι’αστείο ακόμα να μ’αγαπάς,
Μα εγώ γιασένα τραγουδώ κι αυτό εδώ το τραγούδι,
Και όμορφο σαν εσένα να σου χάριζα, ψάχνω λουλούδι…
Κι αν κάποτε θελήσεις να με δείς,
Μες στ’όνειρό σου θα μπορέσεις να με βρείς,
Το γνώριμο περίπατο αν κάνεις,
Στο γνώριμο το μέρος για να φτάσεις…
Κι αν θάλασσα τη θύμηση μου φέρει,
Μην ανησυχείς, στη ζωή σου αν δεν θέλεις δεν θα μπώ
Να σου τραγουδήσω θέλω μόνο το τραγούδι αυτό…
Αυτή είναι λοιπόν η μικρή μου ιστορία…
Δεν είναι η πιο όμορφη μες στη λογοτεχνία.
Ποτέ μου δεν μου έφερε μες στην καρδιά ειρήνη,
Μ’ακόμα μια φορά μου έφερε μες στο μυαλό εκείνη…
Ένα τραγούδι λέει: «…και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια,
Με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφραίν
Για το χαμένο μου αγώνα
Που τα’αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαίν..»
Το δικό μου το τραγούδι λοιπόν, δεν έχει ρεφραίν, δεν ξέρω καν αν έχουν μείνει μόνο τα’αστεράκια να κλαίνε για το
Χαμένο μου αγώνα, αλλά σίγουρα έχει γραφτεί για’σένα…ακόμα και αν η ανάμνηση των ματιών μου σου χρησιμεύει πλέον
Μόνο ως μια απ’τις τόσες ξεθωριασμένες «φωτογραφίες» στο άλμπουμ του μυαλού σου…(αν δεν την έχεις «σκίσει» για να «προχωρήσεις»…)
Ο «γατούλης» σου…ή ο φέρων αύξοντα αριθμό μητρώου 1 στο ιστορικό αρχείο σου..
Υ.Γ. Όπως βλέπετε, δεν είμαστε όλοι «γουρούνια» ή «γαιδούρια».Υπάρχουν και άλλα ζώα στο ζωικό βασίλειο..
Υ.Γ.2 Προς εκείνη:Το μεγάλο μου ελάττωμα, το οποίο απορώ πως δεν μου το επισήμανες ποτέ, είναι ότι (επιμένω να) ονειρεύομαι…και να κυνηγάω το όνειρό μου μέχρι να το καταφέρω…Ναι, που και που γίνεται κι αυτό!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
