Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130978 Τραγούδια, 269505 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ματωμένα μονοπάτια
 
Οι δρόμοι που μ’ οδήγησαν σ’ εσένα,
φάνταζαν δρόμοι σπαρμένοι από λουλούδια.
Τι κρίμα, πως γελάστηκα;
Πόσο κοροΐδο πιάστηκα…

Οι δρόμοι ήταν γκρίζα μονοπάτια,
και τα λουλούδια, πόνος, αίματα, κι αγκάθια.
Με την αγάπη συντροφιά, η μοναξιά,
να μ’ οδηγoύν παντού και πουθενά.

Σε ματωμένα μονοπάτια, αδιάβατα, περπάτησα,
πόνεσα μα δε λύγισα, γιατί πιστά σ’ αγάπησα.
Σε ματωμένα μονοπάτια, μόνος περιπλανήθηκα,
νόμιζα πως σε ξέχασα, και πάλι σε θυμήθηκα.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Aγάπη και ειρήνη σε όλον το κόσμο...
 
Aris4
11-01-2007 @ 17:08
Φιλε μου Ηπειρωτη ......

πολυ μου αρεσε ..

γιατι πολυ το ενιωσα !!!!!!!!! ::yes.::

να σαι καλα , καλο ξημερωμα ..
ΑΙΟΛΟΣ
11-01-2007 @ 17:20
Σε ματωμένα μονοπάτια, μόνος περιπλανήθηκα,
νόμιζα πως σε ξέχασα, και πάλι σε θυμήθηκα.

Πολύ όμορφο φίλε μου Κώστα...
Καλό βράδυ να έχεις...
silmariel
11-01-2007 @ 17:35
Οι δρόμοι ήταν γκρίζα μονοπάτια,
και τα λουλούδια, πόνος, αίματα, κι αγκάθια
::oh.::
Ηλιαχτίδα
12-01-2007 @ 00:13
πολυ καλο.. ::smile.::
CHЯISTOS P
12-01-2007 @ 01:54
στο λάγνο μονοπάτι σου, με γέλασε το μάτι
το είδα σαν διάδρομο στρωμένο με φλοκάτη
λέω για δες ! Μα ύστερα, αισθάνθηκα πως κάτι
με τσίμπαγε ! Τ' αγκάθια σου ! Ηταν οφθαλμαπάτη !

Καλημέρα σου φίλε ! Δυνατό το ποιηματάκι σου. Καλή στράτα !
Spartinos
12-01-2007 @ 02:25
Με την αγάπη συντροφιά, η μοναξιά,
να μ’ οδηγεί παντού και πουθενά.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ::up.::
justawoman
12-01-2007 @ 04:11
Την καλημέρα μου
Ωραίο!
karatheodoris
12-01-2007 @ 04:53
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ::yes.::
agrampeli
12-01-2007 @ 06:36
Σε ματωμένα μονοπάτια, αδιάβατα, περπάτησα,
πόνεσα μα δε λύγισα, γιατί πιστά σ’ αγάπησα

πολύ ωραίο ::yes.::
MARGARITA
12-01-2007 @ 07:02
Σε ματωμένα μονοπάτια, αδιάβατα, περπάτησα,
πόνεσα μα δε λύγισα, γιατί πιστά σ’ αγάπησα.
Σε ματωμένα μονοπάτια, μόνος περιπλανήθηκα,
νόμιζα πως σε ξέχασα, και πάλι σε θυμήθηκα.

Δεν ξεχνιέται ποτέ Ηπειρώτη μου απλά δεν πονάει τόσο....
γλυκόπικρη μένει η νοσταλγία των όσων ζήσαμε ::smile.::
όμορφο... ::smile.::
Palioxaraktiras
12-01-2007 @ 13:26
Γεια σου Πατριδα ομορφο το πονεμενο
Ηπειρωτης
12-01-2007 @ 15:32
Σας ευχαριστω ολους πολυ...ευχαριστω που διαβασατε και που σχολιασατε το ποιηματακι μου, ολοι σας με ξεχωριστο τροπο και αγαπη...Να στε καλα στιχοσυντροφοι. ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο