stixoi.info: Προς Τιμήν του

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Προς Τιμήν του

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130668 Τραγούδια, 269442 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Προς Τιμήν του

για σένα μόνο που το ζήτησες....

[I]Εμείς νιάτα παθιάρικα και ο φόβος άγνωρος σαν πάλλονταν στα στήθια ο πόθος
να λευτερωθεί, ήτανε τότε βάρβαροι οι καιροί. Όταν τον είδα δεν με ένοιαξε
από πού έρχονταν, ποιος ήταν, το ασικλίκι τον έκανε να διαφέρει απ΄ τ ασκέρι.
Μελαχρινός και το κορμί όλο υπόνοια, με έκανε να ιδρώνω, κοίταξα τα μισοπλυμένα
ασπρόρουχα και είπα να τελειώνω. Ένα ποτάμι μας χώριζε, να το διαβώ πόθησα,
μέχρι τα γόνατα μου στο νερό, τη φλόγα μου να βρέξω, να δροσιστώ.
Μιλούσε με τους άλλους, τα λόγια μπερδεμένα, πρόσωπα θυμωμένα βλέμματα
να μ΄ αγριοκοιτούν, άκουσα μόνο είναι η στιγμή για το ναμάζι αδελφέ Νακχίμ.
Βούτηξε στο ποτάμι και εγώ μαζί, ίσα που πρόφτασαν τα δάχτυλα μας να αγγιχτούν
πριν ακουστεί ο κρότος και σπαρταρίσει στα μάτια του ο πόθος.
Τον είχαν θανατώσει οι δικοί μου, μην και προφτάσει να σκαρτέψει την τιμή μου
ο αλλόθρησκος. Και εγώ από τότε γυρεύω στα ποτάμια σε ξένα δάχτυλα να δω
να ξεψυχάει ο πόθος ζωντανός. Προς τιμήν του.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 29 Στα αγαπημένα: 6


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven

Ηπειρωτης 12-01-2007 @ 16:30	::up.:: ::yes.:: καλημερα Μαργαριτα μου
vas 12-01-2007 @ 16:39	πολύ καλό Μαργαρίτα... πολύ καλό...
name_dsp 12-01-2007 @ 16:47	... ήτανε τότε βάρβαροι οι καιροί ..... αλλά με αισθήματα! Σήμερα θα ήθελα να μου πεις ... πως είναι. ::yes.:: και το ναμάζι ... τί σημαίνει?
ΓιΟΥΛΗ_Τ 12-01-2007 @ 16:59	Ανεξάντλητη η πηγή σου ξεχύνεται στη ψυχή μας.. Καλημέρα Μαργαρίτα μου..
ΑΙΟΛΟΣ 12-01-2007 @ 17:00	Και εγώ από τότε γυρεύω στα ποτάμια σε ξένα δάχτυλα να δω να ξεψυχάει ο πόθος ζωντανός. Ό πόθος σου ασίγαστος Μαργαρίτα… Για όλα… Σε χαίρομαι… Σε νιώθω… σε απολαμβάνω… Καλό ξημέρωμα… Την αγάπη μου… ::smile.::
CHЯISTOS P 12-01-2007 @ 17:36	Δυνατός και αλληγορικός ο λόγος σου πάντα, Μαργαρίτα !
fevroni 12-01-2007 @ 18:45	Ωρία η μητέρα....ήρθε άφησε το διαμαντάκι και πήγε για ύπνο ή μήπως όχι; ::love.:: ::love.:: ::love.::
fevroni 12-01-2007 @ 18:46	*...Ωραία...
Aris4 12-01-2007 @ 20:46	Εχουν δει και σενα τα ματακια σου πραγματα .......... ε , Μαργαριτα ?? ::kiss.::
marakos1948 12-01-2007 @ 22:43	καλημέρα αμάδητη.. ::cry.::
Ηλιαχτίδα 13-01-2007 @ 00:48	Μάγισσά μου.......εξαιρετικο.......γεμάτο εικονες.....που τις εζησα.. ::kiss.::
primavera 13-01-2007 @ 01:14	Όταν τον είδα δεν με ένοιαξε από πού έρχονταν, ποιος ήταν... Ένα ποτάμι μας χώριζε, να το διαβώ πόθησα... Βούτηξε στο ποτάμι και εγώ μαζί, ίσα που πρόφτασαν τα δάχτυλα μας να αγγιχτούν... Τον είχαν θανατώσει οι δικοί μου, μην και προφτάσει να σκαρτέψει την τιμή μου... Μαργαρίτα μου την καλημέρα μου!
~ Εφυγα ~ 13-01-2007 @ 02:00	Μαργαρίτα μου...... ::no.:: ::cry.::
Τσακίρη Χαρά 13-01-2007 @ 02:23	Καλημερα Μαργαριτα μου...... να ξερες τι μου θυμισες....... τι μου θυμισες..... Υπεροχο αυτο που εγραψες......... ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
xanthi1 13-01-2007 @ 03:42	Πολύ όμορφο Μαργαρίτα.
deti 13-01-2007 @ 06:12	Μαργαρίτα.. Γράψε βιβλίο! Υπέροχο κοπέλα μου!
ειρήνη 13-01-2007 @ 08:46	πολύ πολύ δυνατό !!!
ΠΡΩΤΑΡΗΣ 13-01-2007 @ 09:59	Με τον Αίολο κι εγώ, απολαυστική ότι και να γράψεις Μαργαρίτα μου.. Την αγάπη μου.. ::love.::
Palioxaraktiras 13-01-2007 @ 13:33	Καλα του κανανε του μωαμεθανου Δε σε φταναν τοσοι χριστιανοι εσενα? Αντε μη τα παρω τωρα χαχαχαχαχαχαχααχαχαχαχα Παντως μ αρεσε πολυ συντροφισσα
justawoman 14-01-2007 @ 04:45	Τι όμορφη ιστορία... των πόθων μας τ' απωθημένα σε ημερήσια διάταξη! φιλιά καλή μου φίλη ::love.::
seizeTHEday 14-01-2007 @ 11:18	::love.:: Είσαι πραγματικά Υ-π-έ-ρ-ο-χ-η Μαργαριταρένια! ::hug.::
Αστρογιογγι 15-01-2007 @ 04:46	Τι ομορφια... Υπεροχο και ποθητο! κι αγαπημενο...
elpidakwstopoulou 19-03-2009 @ 16:16	. Και εγώ από τότε γυρεύω στα ποτάμια σε ξένα δάχτυλα να δω να ξεψυχάει ο πόθος ζωντανός. Προς τιμήν του. θεικό !!! υπέροχο !!! καλό ξημέρωμα καλή μου !!! ::up.:: ::theos.:: ::hug.::
Aris4 19-03-2009 @ 16:19	Και καταφερανε να τον κανουν αθανατο για σενα .......
swordfish 19-03-2009 @ 22:55	Και εγώ από τότε γυρεύω στα ποτάμια σε ξένα δάχτυλα να δω να ξεψυχάει ο πόθος ζωντανός. Προς τιμήν του.''!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::kiss.::
Ηώς 19-03-2009 @ 23:39	::hug.:: ::love.:: ::hug.::
ΕΛΕΑΝΝΑ 20-03-2009 @ 01:05	εγώ πιστεύω ψυχή μου πως αν παραμπερδευτούν τα δάχτυλα ο μαγικός μας κόσμος εξαφανίζεται και ακόμη πιστεύω πως είναι καλύτερο ένα όνειρο από μια αλήθεια επίσης πιστεύω πως τέτοια γραφή σαν τη δική σου ακόμη και αυτά που δεν πιστεύω με κάνει να τα πιστεύω και αν δεν με πιστεύεις πάρε και ένα τέτοιο ::4076.:: στο τετράγωνο για να με πιστεψεις ::yes.::
... άρα υπάρχω 20-03-2009 @ 07:52	...Ένα ποτάμι μας χώριζε, να το διαβώ πόθησα, μέχρι τα γόνατα μου στο νερό, τη φλόγα μου να βρέξω, να δροσιστώ. ... Πολύ ώραία γραφή...!!
misxos 20-03-2009 @ 08:00	Πολύ ωραίο ποίημά! Με τέτοια δύναμη περιέγραψες το μυστήριο της γέννησης του πόθου!!! Κι εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα μια άλλη προσπάθεια… του Καβάφη. Μπράβο σου! Είναι ισοδύναμα… Η προθήκη του καπνοπωλείου Κοντά σε μια κατάφωτη προθήκη καπνοπωλείου εστέκονταν, ανάμεσα σ άλλους πολλούς. Τυχαίως τα βλέμματά των συναντήθηκαν, και την παράνομην επιθυμία της σαρκός των εξέφρασαν δειλά, διστακτικά. Έπειτα, ολίγα βήματα στο πεζοδρόμιο ανήσυχα - ως που εμειδίασαν, κ ένευσαν ελαφρώς. Και τότε πια το αμάξι το κλεισμένο... το αισθητικό πλησίασμα των σωμάτων τα ενωμένα χέρια, τα ενωμένα χείλη.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο