Μια φωτογραφία που βρήκα απ’ τα παλιά
θέλω να στη δώσω να θυμηθείς εμένα
είμαι ο τύπος με τα σκούρα τα γυαλιά
εκεί κάτω δεξιά με ένα χαμόγελο σπασμένο
φοβάμαι πως δεν άλλαξα από τότε που ήμασταν αγκαλιά
όμως αλλάζει συνεχώς η ζωή που περιμένω
άστα φίλε μου, μεγάλωσα στα ξαφνικά
είμαι ένα βαγόνι που το σέρνει πια ο χρόνος
χάρηκα που τα είπαμε, δεν είναι πια αργά
θα συναντιόμαστε μέσα απ' την ασπρόμαυρη μας ιστορία
όσο για μένα δεν θα φορέσω χίπικα ξανά
ίσως να μπω μέσα στο φιλμ και να σε αναμένω
