| |
Τι είναι η ώρα που περνάει;
Και το ρολόι γιατί χτυπά;
Ο χρόνος χάνεται μακριά
Δίχως το χέρι σου να φτάνει
Το μέτωπό μου που πονά
Τα μάτια μου που είναι θολά
Κοιτάνε το κενό μπροστά τους
Σφιγμός και χρόνος γιναν' ένα
Η γη πιο γρήγορα γυρνά
Με τις ζωές και τους θανάτους
Μια ακόμα μέρα πέρασε απολύτως νικημένη
Μια ακόμα θλίψη γέλασε και μου φαίνεται σαν ξένη
Ένα ακόμα κλάμα έσβησε, μα ο πόνος έχει μείνει
Ένα ακόμα όνειρο χάθηκε, θα 'μαι άραγε χαρούμενος
Που με αφήνει;
Τι είναι τ' αύριο που απλώνει;
Το χτες που στο μηδέν γυρνά;
Ο,τι έχω ζήσει συρρικνώνει΄
Ο,τι κι αν αύριο ξημερώνει
Στ' απόλυτο κενό γυρνά
Στου χρόνου μας το πουθενά
Συναντηθήκαν τα κομμάτια
Κάποιας χαράς που δεν θα ζούμε
Αφού για μας πια δεν υπάρχει
Κι αφου το τίποτα αγαπά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
