| |
Είναι η μέρα πια ζεστή,
κλαίει στον κήπο η μνηστή,
της φαντασίας μου.
Πουλιά πετούν αντικριστά,
στον ήλιο που έχει τα κρουστά,
της αφασίας μου.
Ήταν ιδιόχειρη η γραφή,
πολλών ετών ανασκαφή,
στο λάγνο είναι μου.
Χίλιοι με ρώτησαν τρελοί,
αν έχω νου στην κεφαλή,
για θεαθήναι μου.
Θα είναι ψέματα να πω
πως πια λυτρώθηκα θαρρώ,
από την σκέψη σου.
Φλόγες οι τύψεις τι τα θες,
μια αποστολή ψυχής στο χθες,
για πάντα η στέψη σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
