| |
Όταν τις νύχτες εκείνες που αναζητούσα μια φωλιά
Πάντα παραπατούσα και σηκωνόμουνα ξανά.
Σαν τότε που η νύχτα ήταν λαμπερή πολύ
Κατι με προσέγγισε χωρίς να ξέρω το γιατί.
Μου έδειξε στοργή μα δεν μπορούσε να μ’ αγγίξει
Μου χάρησε μια ευχή και έφυγε πριν ο ουρανός ανοίξει.
Πέρασα νύχτες κρύες με δάκρυα λουσμένες
Περίμενα να δω λευκές ακτίνες στο κορμί μου ακουμπισμένες.
Που είναι το φως να μου δείξει αυτόν τον δρόμο?
Γιατί ό, τι ωραίο αρχίζει να τελειώνει με πόνο?
Γκρέμισα παλιές σκοτεινές στοές
Και θέλησα να ψάξω για αλλού φωλιές.
Κοίταζα αναμνήσεις και τις ρωτούσα αν θα ξανάρθουν
Εκείνες που πίστεψα πως οι ελπίδες της αναζήτησης φθάνουν.
Να που ο καιρός κατάφερε να κλέψει της ψυχής το μέλος
Κι αυτή η απουσία έφερε ανατρεπτικό τέλος.
Χάθηκαν δυο δρόμοι, τους χώρισε ένα βουνό
Άραγε κάπου στο μέλλον θα υπάρξει της συνάντησης το λεπτό?
Σκέψεις αναστατώνουν την ψυχή που περιμένει ακόμη
Μια αλλαγή θέλω να φέρει στην καρδιά που όλο παγώνει.
Επιθυμώ να αγγίξω τα διαμάντια μιας άλλης αρχής
Καινούριας για μένα που να μην είναι η χαρά της στιγμής.
Τώρα σηκώνω τα μάτια μου και βλέπω στον καθρέφτη
Να υπόσχομαι άλλο δάκρυ για τέτοιο λόγο να μην πέφτει..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
