| |
Στην πρώιμη μέρα,
άγουρη ομορφιά ξέστηθη,
εφάνεις στ'ακρογιάλι...
Αδράζοντας στο στήθος σου τον πόθο,
μοιράζοντας χαμόγελα,
πνοές ζωής άπλωσες,
στις λυπημένες μου μέρες...
Μες στης γλυκιάς σου ορμής το μεγαλείο,
πλαι στον ήχο των κυμμάτων,
του δισταγμού μου τα πέπλα μέριασα...
Ρουφώντας ηδονικά το καλοκαίρι,
ατίθασα τα χέρια μου άπλωσα
και τους χυμούς της καρδιάς σου,
ρούφηξα άπληστα..
Του ήλιου οι αχτίδες,
στο κορμί μου χορό έστησαν..
κι οι φτωχές λέξεις,
οι κομπασμοί,
ο πόνος και η ερημιά,
γινήκανε με μιας μαργαριτάρια...
Στις παρυφές της ψυχής μου,
μικρό μου φεγγάρι,
εκεί να μείνεις...
και των θαμπών ωρών σου
τους στεναγμούς,
εγώ θ'ανασαίνω.....
Νίκος Π. 16-1-07
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
