| |
Ήταν κραυγαλέες σκέψεις ,
ιδρώτας ,
τις 'ενοιωθα να στάζουν απο το μέτωπο μου..
Και τώρα το σκασε και το μυαλό ,
αδέσποτο , ελέυθερο σαν περιστέρι , μαζεύει ψίχουλα ,
απ τις παλάμες των περαστικών..
Μάλλον η πείνα με έκανε να κουβαλώ ταμπέλα.
Περαστικοί τους βλέπω ,
σύνολα , τοπικές μονάδες , νευμάτων , υποτιθέμενης κατανόησης..
Μανιώδης καταθλιπτική η διάγνωση ,
μα εγώ χαμογελάω..
Ίσως σχυζοτυπική . ίσως αναμφισβήτητα τρελή ,
ίσως , ίσως..
Απλά διοχετεύεται η πέινα , και εξατμίζεται το έγω μου
στον ήλιο..
Ναι ,
είναι νερό ως απάνω το εγώ μου , και ποτέ δεν έμαθα
να κολυμπώ...
Πάντα όμως στέκουν κάποιοι με καλάμι απο πάνω , ..
γυρεύουν το μεγάλο ψάρι ,
κανείς δε βλέπει όμως , ότι πνίγομαι και
είμαι με το στόμα ανοιχτό..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
