| |
Δήμητρα
07-02-2007 @ 02:32 | Καλημέρα Μαρία μου.
Πολύ όμορφο,όπως όλα σου... | | χρήστος
07-02-2007 @ 02:41 | ωραίο Μαρία, καλημέρα | | « Ακρόνειρο »
07-02-2007 @ 03:02 | Μου θύμισε αυτό το υπέροχο κείμενο ο τίτλος σου:
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ, Δ.Κεραμεύς
Η τελευταία μέρα της βροχής, έτσι όπως σου αρέσει, έτσι όπως αποφεύγεις τα πράγματα, έτσι όπως επιμένεις να τα ζεις, να τα ταξιδεύεις, το τραγούδι της Lulu, να ταλανίζει τ' αυτιά σου, οι μουσικές να γεμίζουν το δωμάτιο, σαν καπνός που μπερδεύεται μέσα στις κουρτίνες, σαν καπνός που κάθεται στα πνευμόνια σου και τα πονάει, το άλλο μπλουζ σε κυνηγάει, το πιάνο σκορπάει απλόχερα όνειρα, τζάμπα, σα το νέον απέναντι, τζάμπα όνειρα, χαμένα κι αυτά στη δίνη του πουθενά, στο τίποτα, στο άπιαστο, στο όνειρο. Στον πυθμένα. Τα γράμματα τρέχουν γρήγορα. Κι εκείνη πάει στη δουλειά κάθε μέρα. Με το πιάνο να ουρλιάζει και τη στριγκή φωνή να λυσσομανάει σαν τον αγέρα που σκορπάει τον θάνατο στα φύλλα του φθινοπώρου. Εκεί, έρμαιο ων παθών, των νορμών, μικρή αγγελική κόρη στο πουθενά, να σηκώνει το σταυρό των πλήκτρων, Yesterday, all my troubles seemed so far away, αναπολώ το χθες, προσδοκώ το αύριο, ξέρω ότι μ' έχουν επιλέξει, όπως όλους, αλλά δε ξέρω ακόμα για τι. Για ποιο λόγο, suddenly, I'm not the man I used to be. Love was& an easy game to play, αλλά τώρα Love me for ever Amado mio, τώρα ψιθυρίζω I want you ever I love my darling και χάνομαι στο κενό, παίρνω εισιτήρια, τα εξαργυρώνω και κάθομαι στο μπαλκόνι, παρέα μ' ένα σακάτικο φεγγάρι και γνέφω στη ζωή. I want you ever, let for ever, begin tonight. Το βιολί με πάει αλλού, σε σκέφτομαι να κάθεσαι στο δωμάτιο, με μάλλινα καλτσάκια, κοντά, ροζ με τουρκουάζ, απέναντι από μια κλειστή, χαλασμένη τηλεόραση, μα μάτια στυλωμένα στο άθλιο μπιμπελό, απομεινάρι θλιβερό από μια βάπτιση που δε σου ανήκει να λες τα λόγια του ρεφρέν: "Δε θέλω να δουλεύω, Δε θέλω να τρώω, Θέλω μόνο να καπνίζω&" Και καθώς τα λες να χάνεσαι στην ανυπαρξία ενός κίτρινου υγρού με τη φαινομενική όψη του κρασιού, ενώ ένα τσιγάρο - άσσος κασετίνα - να σιγοκαίει στο τασάκι, καθώς με τρεμάμενα χέρια το φέρνεις στα χείλη σου, αργά, απολαυστικά, ακούγοντας γιαπωνέζικα χοκάιντο και γω να σε φαντάζομαι εκεί με τα κοντά ροζ με τουρκουάζ, μάλλινα καλτσάκια να ακούς μοιρολόγια με ψευδεπίγραφους τίτλους, ένα lullaby που σου ταιριάζει για να κοιμηθείς. Έτσι όπως είσαι. Με κοντά, ροζ με τουρκουάζ, μάλλινα καλτσάκια. Και όλα ξαφνικά ν' ανατρέπονται καθώς μια ισπανική κιθάρα ακομπανιάρει ένα μοιρολόγι, το μοιρολόγι βγαίνει απ' τη μοίρα, κι η μοίρα λέει "Μη" αλλά γνέφει με χέρια που τρέμουν όταν θωπεύουν τ' αγαπημένα πρόσωπα, όταν πλησιάζουν κοντά, όταν αγαπούν, αλλά δε ξέρουν γιατί ή πως. Και πάνω απ' όλα, αν πρέπει. Λέει η μαύρη Χίμαιρα, παίζοντας το There's a Light in my Life και κανείς δε ξέρει για ποιόν το παίζει, ή γιατί, αλλά ακούς, ακούς το κλάμα από μια μικρή γιουκαλίλι κιθάρα που κλαίει παρέα με μια τρομπέτα αναπολώντας April In Paris, ξέροντας ότι Αυτή η Νύχτα Μένει - θέλει να ελπίζει - αλλά ξέρει ότι αυτή η νύχτα σαν τόσες νύχτες θα χαθεί στο πουθενά και παρακαλάει, Ας Ερχόσουν για Λίγο κι ας Χανόσουν Μετά. Ο Φόβος& Οι Φόβοι για όλα από δω και πέρα, αλλά εσύ Λειψά μου χαμογέλασες Γιατί Έβλεπε η Μαμά σου κι όλοι τριγύρω ήταν γνωστοί κι εγώ Ξένος στον Πρίνο. Ώσπου της Νύχτας οι Φωνές μας τράβηξαν κοντά τους. Το μονοπάτι πήραμε και& τα μάτια στυλώθηκαν γι' άλλη μια φορά στο φρικτό μπιμπελό. Το βιολί κάτι έπαιξε, μια χορδή της ψυχής της αναθάρρησε τώρα που πας γιαλό γιαλό με συντροφιά τα' Αμοργιανό Φεγγάρι, δε μπορεί να ελπίζει άλλο, φάνηκαν και κάτι μυρωδιές απ' τον φωταγωγό, οι ρετσίνες -δεν έχει δρόμο να διαβείς- κάνουν παρέλαση στο μπάνιο, ένα χέρι τις αρπάζει, τις κατεβάζει, έχει κι άλλο κρασί μάτια μου, όλο το ίδιο λες, να σ' αγαπώ δε θες, και τι σε νοιάζει εσένα& μια φυσαρμόνικα κάνει το χώρο αδιάβατο, η κόκκινη φλοκάτη, συγγνώμη& οι διαδρομές& η σκόνη, η γραφή περίπλοκη, το χειρότερο είδος αυνανισμού& δικαίωμα κανένα δε σου ζητώ. Μοναχός, σα μοναχός χωρίς το ράσο, σα προσφυγάκι δίχως πάσο, έτσι κι εγώ το δρόμο έχασα κι αργούσα γιατί& το τηλέφωνο χτυπάει, σε βγάζει μάτια μου απ' το φρικτό έρμαιο& κλείσε τα μάτια σου& σαν την αυγή μετά τη νύχτα, σαν το φιλί μετά την πίκρα& να φύγω, να χαθώ. Να με προσέχεις& Έλα κοντά, τον κόσμο κρύψε, τον κόσμο αυτόν που μου ζητάει πολλά& η τηλεόραση είναι ανοιχτή& δείχνει& ποιος νοιάζεται, κάτι φωτεινό είναι, σβήστηκε η λάμψη του βαφτιστικού εκτρώματος, το κερί πνέει τα λοίσθια και εγώ σου τραγουδώ, Είμαι ο Τροβαδούρος σου, μέσα στων ματιών σου τους καθρέφτες, ο τραγουδιστής& όπου αγαπάς όπου κι αν πας, έλα μωράκι μου, από κάπου ακούγεται, βγαίνεις στο μπαλκόνι, σκοτάδι, μόνο οι φοιτητές απέναντι χαχανίζουν άσκοπα, σκοτάδι κι εσύ ακούς ακόμα & στη Φοντάνα για καφέ, ξαναμπαίνεις, βάζεις ακόμα λίγο χρυσοκίτρινο υγρό στα βρόμικο από χνώτα ποτήρι και δοκιμάζεις λίγη ακόμα ελευθερία, τα χείλη σου διαγράφονται στο θολό ποτήρι και εσύ εύχεσαι Now you said you're lonely, you'll cry the long night through, well you can cry me a river, cry me a river, I'll cry a river over you& και πιάνει μια βροχή καθάρια, σωτήρια, βάλθηκε να ξεπλένει τα πάντα my funny Valentine, το χέρι σου πιάνει, και στραγγίζει, δεν έχει άλλο, τελευταίο τσιγάρο λες και λέω my funny valentine, είμαι μακριά, πολύ μακριά, είμαι στο δίπλα δωμάτιο, στο χαλί ξερνάω χολή κι αγκάθια, το τσιγάρο σβήνει, μια καφτρίτσα ακόμα τρεμοπαίζει στο ξέχειλο τασάκι, έγινα τσιγάρο, έγινες σκόνη, σε εισπνέω, ξαπλώνεις στο χαλί, παίρνεις το σκέπασμα πάνω σου, καληνύχτα, αύριο είναι μια άλλη, καινούρια μέρα, έξω συνεχίζει να βρέχει, τελικά δεν είναι η τελευταία μέρα της βροχής, έχει κι άλλες, καληνύχτα..
Καλημέρα. | | Φαληρέας
07-02-2007 @ 03:38 | Καλά Ε! Είσαι τρομερή! Καταπληκτικό το ποίημα σου! ::theos.:: | | Αγνή
07-02-2007 @ 04:25 | http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=35232
Μαρία μου σε εκτιμούσα πολύ έως σήμερα.
Σε παρακαλώ να το αποσύρεις. | | agrampeli
07-02-2007 @ 05:45 | πολύ ωραίο ::yes.:: | | Άθη Λ.
07-02-2007 @ 06:48 | ::oh.:: ::oh.:: ::oh.:: | | Μαρία Χ.
07-02-2007 @ 07:04 | Δεν καταλαβαίνω γιατί μου ζητάς να το αποσύρω Αγνή.. το μόνο κοινό του με το δικό σου είναι η.. τηλεόραση! Και μάλιστα σκοπεύω να γράψω αρκετά ακόμη γι' αυτήν την "αρρώστια" της σύγχρονης εποχής, με αφορφή μια φράση της κόρης μου που με συγκλόνισε προχτές.. αν θέλουν οι φίλοι της σελίδας, ας πουν κι εκείνοι την άποψή τους... | | CHЯISTOS P
07-02-2007 @ 07:35 |
http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=38038
Μαρία, μου οφείλεις δικαιώματα ! ! ! (χα ! χα !) | | Μαρία Χ.
07-02-2007 @ 07:36 | ...Μετρητά τα θες.. ή με δόσεις Χρήστο;;!! Χα,χα,χα!! Νά 'σαι καλά... | | Μαρία Χ.
07-02-2007 @ 08:18 | ... Μήπως μου κάνουν απόψε διαφήμιση.. σε κάποια χαλασμένη τηλεόραση.. και διακόπτουν τις ειδήσεις;;...
..Όπως και νά 'χει.. εσύ ποτέ δεν θα γυρίσεις!!... | | kin
07-02-2007 @ 10:09 | ωραία!! | | primavera
07-02-2007 @ 10:55 | Μαρία εγώ θα σου προτείνω αντί να αποσύρεις το γραπτό σου
να αποσύρεις την τηλεόραση...
σου χρειάζεται καινούρια! ::up.:: | | justawoman
07-02-2007 @ 11:24 | Σώμα με σώμα κάθε βράδυ να παλεύω
Όμως ψυχή με μια ψυχή δεν πολεμά
Από τη σάρκα μου απόψε σε νηστεύω
Και πέφτω μόνη μου στου πάθους την πυρά...
............
Ευτυχώς που εμένα η στροφή που μ' ενθουσίασε δεν ανήκει στο επίμαχο θέμα ::wink.::
ωραιότατο Μαρία! | | Μαρία Χ.
07-02-2007 @ 11:37 | Τόση φασαρία για μια χαλασμένη τηλεόραση!..Αν ήταν δηλαδή..ΤFT, LCD...τί θα γινόταν;..Η ωραία Ελένη στην οθόνη... | | ειρήνη
07-02-2007 @ 12:15 | πολύ όμορφο ::smile.:: | | kostas71
07-02-2007 @ 12:41 | Mαρία θα ήθελα να αποσύρεις το ποίημα σου γιατί το σκέφτηκα πρώτα εγώ αυτό το θέμα….δεν πρόλαβα να το καταχωρίσω βεβαία γιατί πήγα για ψώνια αλλά έχω μάρτυρες για να σου αποδείξουν πως για την τηλεόραση μπορώ να γράφω μόνο εγώ…και επιτελούς πια Μαρία σταμάτα να μου κλέβεις τις ιδέες δεν είναι σωστό.
Νομίζεις ότι μπορείς να γράφεις και να λες ότι θέλεις; Λάθος…
Έχεις γράψει και ένα άλλο ποίημα σου που αναφέρεσαι στην λέξη ΑΓΑΠΗ θα σε παρακαλέσω να το διαγράψεις κι αυτό…Για αγάπη μπορώ να γράφω μόνο εγώ εντάξει; Μην τρελαθούμε δηλαδή τώρα….γίναμε όλοι ίσιοι κι όμοιοι εδώ μέσα….
Α και κάτι άλλο………. Φιλιά στην κορούλα σου ματιά μου και μην ακούς κάθε σκυλί που γαυγίζει στο δρόμο σου γιατί θα ξεχάσεις για πού κίνησες να πας…
| | tipota
07-02-2007 @ 13:20 | Όμορφο Μαρία!! Κατα την γνώμη μου πρωτότυπο. ::smile.:: | | CHЯISTOS P
07-02-2007 @ 13:28 | Περιττό να σας πω ότι έχω κατοχυρωμένη την λέξη «γαρδούμπα», επειδή πρώτος την χρησιμοποίησα, και ως εκ τούτου απαγορεύω σε οιονδήποτε την χρησιμοποίηση αυτής άνευ γραπτής αδείας, βάσει του νόμου περί «πνευματικών δικαιωμάτων».
Σας απαγορεύω λοιπόν να την χρησιμοποιήσετε ως αντικείμενο ποιητικού περιεχομένου, η δε χρήση της από εσάς να περιορίζεται μόνον για γαστρονομικούς λόγους !
http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=37800&step=3
Καλή μας νύχτα
| | Μαρία Χ.
07-02-2007 @ 13:37 | Αφού μας δελεάσατε.. οφείλετε να μας τη σερβίρετε κιόλας Χρήστο! Άλλο το διαδίκτυο.. κι άλλο η λαδόκολλα! Εγώ πεθαίνω για κοκορέτσι και αρνάκι πάντως... | | seizeTHEday
07-02-2007 @ 14:44 | Πολύ όμορφοι οι στίχοι σου Μαρία, μπράβο σου.
Όσο για τα υπόλοιπα τα αφήνω ασχολίαστα.
Προς το παρόν τουλάχιστον.
Καλό σου βράδυ Μαρία.
::rol.:: | | annaΤi
08-02-2007 @ 02:49 | "Κι εγώ που πλάϊ σου να ήμουν μόνο όφειλα
Μονομαχίες στήνω στ' άδειο μου το σπίτι..."
"Σώμα με σώμα κάθε βράδυ να παλεύω
Όμως ψυχή με μια ψυχή δεν πολεμά"
Υπογράφεις...
(για την τηλεόραση, θα πω μόνο... ευτυχώς για εμένα, που δεν την είπες τι-βι... και που δεν χρησιμοποίησες τσιγάρο... διότι θα έπρεπε κι εγώ να διεκδικήσω και βαριέμαι... ::angel.:: )
Καλημέραααα.... | | DimitrisPratsos
24-01-2010 @ 23:14 | μ΄αρεσε ολο αλλα αυτη η στροφη
ομως ψηχη με ψυχη δεν πολεμα με τρελανε ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
