Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: μαγική ακτή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130737 Τραγούδια, 269450 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 μαγική ακτή
 
Ήτανε κάποτε μια ακτή
σε μια μυστήρια εσοχή του χρόνου στριμωγμένη.
Έλεγε πως τη θάλασσα είχε κρυφά ερωτευτεί
θάλασσα μαύρη, σκοτεινή σ’ άγριο χορό ατίθασα δοσμένη.

Χόρευε αλλόκοτους ρυθμούς
χαραγμένους σε βότσαλα μαύρα και στιλπνά
με χορευτές φιδίσιους
που ξέραν χρόνους μαγικούς να τιθασεύουν
να αγγίζουνε τα σύννεφα μ’ ένα τους σάλτο.
Χρόνια στην πλάτη τους αυτοί μετρούσαν χίλια
και η μιλιά τους μάγευε τις μουσικές
κρυφά αγνάντευε στους ουρανούς μαντέμια ατόφια.
Κανείς δεν ήξερε πόθε έβγαινε ο λυγμός
που όταν σωπαίναν σαν μια ανάρια δέηση
πάνω απ’ της γης τα ναρκωμένα καλντερίμια απλωνόταν
στάλαζε δρόσο της ζωής και πείρα αιώνων.
Κι όταν αρχίζαν το χορό ,
κραυγές που στάζαν ουρανό
παίρναν το δρόμο
και ταξιδεύαν
κει που σιωπούσαν μυστικά καλά κρυμμένα

και τρίζαν οι αρμοί της γης
με προσμονή κι απαντοχή.

Μα σαν ακούσανε του κόσμου οι γνωστικοί
πως κάπου υπάρχει μια ακτή βαθιά κρυμμένη
που’ χει βαλθεί του κόσμου την αέναη αταραξία να χαλάσει
πιάσαν σφυριά γιγάντια , καλούπια από πέτρα
και ζύγωσαν την άγρια ατίθαση ερωμένη
να τη στριμώξουν σε στεριά, στεριά να γίνει

και φτάσαν κάποτε εκεί που τα κιτάπια των σοφών τους οδηγούσαν
μα είδαν μονάχα έρημο χαοτική ν’ απλώνεται μπροστά τους
με γύπες που ζυγιάζονταν σε κόκκους άμμου
και τους κοιτούσαν πίσω από μάτια κόκκινα
γεμάτα οργή`

φαίνεται δεν τους άφησε η τόση τους σοφία
να καταλάβουν πως η άγρια ερωμένη
ποτέ δε θα’ δειχνε τους σπάνιους χορευτές της
σ’ ανθρώπους άκαπνους
σ’ ανθρώπους που δεν τόλμησαν ποτέ
το πόδι τους ν’ απλώσουν σε χορού τα βήματα..



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
free falling
07-02-2007 @ 10:35
Πολύ καλό, το τέλος κορυφαίο..
ειρήνη
07-02-2007 @ 10:40
μερικές φορές , γράφω κάτι και μετά νιώθω ότι μόνο το τέλος του αξίζει να κρατήσω, όλο το υπόλοιπο θα' θελα πολύ να το πετάξω , μου φαίνεται ψεύτικο .. δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε .
Το ίδιο μου συνέβη και με αυτό το γραπτό..
προσπάθησα να αλλάξω το υπόλοιπο,
μετά το άφησα όπως μου βγήκε στην αρχή , παρόλο που νιώθω πως κουράζει .
Χαίρομαι που σου άρεσε ελεύθερη πτώση, γιατί εκτιμώ τη γραφή σου. ::smile.::
justawoman
07-02-2007 @ 13:46
και θ' άφηνες το επιμύθιο χωρίς παραμύθι Ειρήνη μου;;;
Μα είναι έξοχο... όλο!
seizeTHEday
07-02-2007 @ 14:29
Είναι όλο ένα διαμάντι...
Καλό σου βράδυ Ειρήνη.
TAS
07-02-2007 @ 15:24
ειρήνη μου, συμφωνώ απολύτως με την Στέλλα.Και σε μένα συμβαίνει αυτό, πολλές φορές...

"η άγρια ερωμένη
ποτέ δε θα’ δειχνε τους σπάνιους χορευτές της
σ’ ανθρώπους άκαπνους". Απλά, τέλειο!
::smile.::
ειρήνη
08-02-2007 @ 06:53
πολύ σας ευχαριστώ όλους ::smile.::
ΕΛΠΙΔΑ
08-02-2007 @ 11:38
Τελευταία ερχόμαι μάλλον αλλά κι εμμένα μου άρεσε πάρα πολύ.. ::theos.::
Άγγελος με δάκρυα
08-02-2007 @ 12:27
Όλα τα λεφτά..! ::up.::
μπρουχίτα
08-02-2007 @ 13:59
διάφανο το γράψιμό σου, Ειρήνη..
λικνίζεται σε ρυθμούς... "φιδίσιους".
..καλησπερούδια.. ::smile.::
CHЯISTOS P
10-02-2007 @ 14:20
Η θάλασσα λικνίζοντας χορεύει στου παλμούς μου
και προσπαθεί ανέλπιδα να μπει στους πειρασμούς μου….
Τρίξε γαλάζιο, πάφλασε, τρικύμισε μαζί μου
κλάψε και συ με στεναγμό, να νιώσεις τη ψυχή μου !

καλό σου βράδυ Ειρήνη.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο