| |
[B][align=center]ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Φλερτάρω απόψε με τις γκρίζες πολιτείες
που ‘χα μπαρκάρει για ένα διάστημα μεγάλο
μ’ ένα καράβι δανεισμένο και πανιά σχισμένα
κομματιασμένα τα όνειρά μου φέρνω πίσω
ήλιο δε βρήκα, φεγγάρι έχασα, γη δεν αγγίζω
στεριά την έψαξα, τ’ αστέρια μέτρησα και το σφυρίζω
τραγούδι έγραψα, φωνή δεν έσταξα, λέξη που κλαίει
μήτε μια σκέψη μου, μήτε μια πρόταση που σιγοκαίει
να ρέει ποτάμι το νερό στα μάτια κι από τα χείλη
ούτε φιλί να έχω αφήσει, ούτε μια νότα ξέμπαρκη
σ’ ένα ναυάγιο που με τράβηξε ο βυθός τη νύχτα
κι έμεινα εκεί τριάντα χρόνια, να κάνω ανάσυρση
μια Αφροδίτη να γελά από γνωστή κακία και δόλο
τόσες κραυγές πάνω στα στήθη της, με μαρκαδόρο
μήτε του έρωτα ένας ψίθυρος, ν’ ανθεί λουλούδι
νιότη που χάθηκες σπείρε με στίχους, ένα τραγούδι
και τα πλακόστρωτα πλημμυρισμένα στις συνοικίες
ρόδα κι αρώματα, παραθυρόφυλλα και μελωδίες
χιλιάδες χρώματα ντύνει ο έρωτας τα ζώα της πλάσης
ροζ τα κυκλάμινα, μοβ τα γεράνια και σιέλ της θαλάσσης
τοίχοι που γκρέμισαν, θύμησες πέρασαν και νοσταλγίες
γίναν πολύβουες των προαστίων, οι νέες πλατείες
πλάι στον υπόκοσμο κάνει παρέα η ζήλια κι η έχθρα
κι από τα κόκκινα ρόδα που σβήσαν τον έρωτα μέτρα.
γιώργος_κ[/align][/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
