Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Βαρβαρικά
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130619 Τραγούδια, 269438 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Βαρβαρικά
 Ζαβαρακατρανέμια… όλα καλά... καλύτερα δε γίνεται ;-))
 
Μακιαβελικές άριες ξεζουμίζουν σύννεφα καπνού
Αεροπειρατές περνούν απ’ τα μεσόγεια της αναμονής
και ψαχουλεύουν ασύδοτες συνδέσεις με το μέλλον
Συνθέτες ηρωικής τρέλας απλώνουν τα χαλιά
ξυπόλητη να περπατήσει η αθωότητα,
που 'χασε τα γοβάκια της… κάπου εκεί
ανάμεσα στ’ αμέτρητα σφηνάκια της ελπίδας,
καταναλωμένα επί τόπου… Επί χάρτου τα ταξίδια
και τα ξύδια, διατρέχοντας τις οισοφαγικές κοιλότητες,
οδηγούνται στη διάτρηση του περαστικά γελοίου
…όχι του παροδικά αστείου

Έλεος, φωνάζει η κατσαρίδα απ’ το ντουλάπι
Όχι άλλη άνοιξη κραυγάζει η απελπισία
Ένα παραμύθι, τόλμησε να ξεμυτίσει
χωρίς όραμα και το καταλήστεψαν…
Τι ώρα σερβίρουν το δείπνο;
Όλοι παιδιά σου είναι Κύριε,
μα μερικά ασθενούν και δεν αντέχουν στα υπόγεια,
να τρώνε ολονυχτίς διάττοντες αστέρες
και τσιχλόφουσκες με γεύση απεμπλουτισμένου ουρανού.

Στα λιβάδια περιπολούν μελίσσια χωροφυλάκων
άνευ χαρτοφυλακίου
Οι μέρες παίζουν ξέγνοιαστες το αιώνιο κρυφτό τους
και δε βρέθηκε μια πτώση να μου ματώσει τα γόνατα
να πονέσω, έξω – έξω… να κλάψω, πάνω – πάνω
να ζήσω επιτέλους κι εγώ
κάτω απ’ τις αμυγδαλιές, που άοσμες πήγαν και φέτος.

-Άκουσα πως σου αρέσει ν’ απαγγέλλεις ποιήματα
-Εγώ;;; πως σου ‘ρθε… να διώξω τους ενοχλητικούς γείτονες ήθελα



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 24
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      spontaneous
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
FRACTALS
09-02-2007 @ 08:28
-Άκουσα πως σου αρέσει ν’ απαγγέλλεις ποιήματα
-Εγώ;;; πως σου ‘ρθε… να διώξω τους ενοχλητικούς γείτονες ήθελα.



και φατσούλα... ::wink.:: ::whist.::

guesswho
09-02-2007 @ 08:31
Σε ευχαριστώ Στέλλα... επειδή γράφεις...για αυτά που γράφεις...για τον τρόπο που τα γράφεις...
Πρόωρα ανθίσαν οι αμυγδαλιές φέτος... και πρόωρα θα γεράσουν.
ΤΟΞΟΤΗΣ
09-02-2007 @ 08:34
-Άκουσα πως σου αρέσει ν’ απαγγέλλεις ποιήματα
-Εγώ;;; πως σου ‘ρθε… να διώξω τους ενοχλητικούς γείτονες ήθελα

Στέλλα μήπως ήθελες και κάτι άλλο να διώξεις;
Ποιος την καρδιά σου προσπάθησε να μαραζώσει;

Καλό βράδυ και καλό ΣΚ. ::love.::
KTiNoS
09-02-2007 @ 08:42
::wink.::
ΛΙΑ
09-02-2007 @ 08:47
::up.:: πραγματικά όμορφο.
ειρήνη
09-02-2007 @ 08:48
να γράφεις
είναι κι αυτός ένας τρόπος να ανθίσουν οι αμυγδαλιές ::smile.::
Mr.lovermanah
09-02-2007 @ 09:03
::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.::
ΕΛΠΙΔΑ
09-02-2007 @ 09:05
Τσιχλόφουσκες με γευση απεμπλουτισμένου ουρανού..
τι να πω τώρα εγώ?μήπως να κάνω φούσκα να δοκιμάσει κάποιος να τη σπάσει?
Υ'εροχο το γραπτό..
πραγματιικά χαίρομαι να σε διαβάζω..
να σαι καλά!
Ηλιαχτίδα
09-02-2007 @ 09:11
Και γω αυτο κανω οταν θελω να τους διώξω Στελλα μου..
απαγγελω ή τραγουδάω ::smile.::
silmariel
09-02-2007 @ 09:25
και δε βρέθηκε μια πτώση να μου ματώσει τα γόνατα

και τα γόνατα και το κεφάλι θα ήθελα,να υποστώ αμνησία,να πονάω και να μη θυμάμαι γιατί..δε με παιρνει βλέπεις..
::love.::
Αγνή
09-02-2007 @ 09:55
Ο Amsterdemon έγινε σχολή!
Γειά σου Στέλλα!
::laugh.::
name_dsp
09-02-2007 @ 10:00
Φώναζε εσύ κι εγώ ας φύγω
μα θα ξανάρθω
για να σε ακούσω
και να ξαναφύγω
και όταν γυρίσω
θα σε βοηθήσω
να απαγγείλομε
αυτά που γράφομε μαζί! ::love.::
Nocturna_
09-02-2007 @ 10:19
Τι να σου πω τώρα..
Οτι σε προτιμώ χωρίς προπαρασκευάσεις στο μυαλό σου;;
Αφου ξέρεις πως το δικό μου έτσι λειτουργεί..είναι δυνατόν
να μη λάτρευα αυτή σου τη μορφή.;;
Αδιάβαστο πήγε το μαγικό κωλόπαιδο...(μουχαχα τιραντένιος speaking)
justawoman
09-02-2007 @ 10:34
τα πολλά μποφόρ στον εγκέφαλο φταίνε... μην ανησυχείτε... ουπς εγκέλαδο ήθελα να πω ::laugh.::

Ε όχι κι έφτιαξε σχολή βρε Αγνή... τζιτζίκια πεταλώναμε εξ-απ-ανέκαθεν ::wink.::
Αγνή
09-02-2007 @ 10:43
Ότι πεταλώνατε, πεταλώνατε.
Μόνο που δεν ήταν τζιτζίκια! ::wink.::
ΑΙΟΛΟΣ
09-02-2007 @ 11:33
Οι μέρες παίζουν ξέγνοιαστες το αιώνιο κρυφτό τους
και δε βρέθηκε μια πτώση να μου ματώσει τα γόνατα
να πονέσω, έξω – έξω… να κλάψω, πάνω – πάνω
να ζήσω επιτέλους κι εγώ
κάτω απ’ τις αμυγδαλιές, που άοσμες πήγαν και φέτος.

Η ψυχή κι ο ίσκιος των παιδιών που παίζουν ξέγνοιαστα κρυφτό στον αυλόγυρο αλάργεψαν… Κι οι αμυγδαλιές άνθισαν πρόωρα… στο άκουσμα ερωτευμένων ποιημάτων…
Όμορφο πολύ το γραπτό σου Στέλλα…
Φιλιά…
::smile.::
« Ακρόνειρο »
09-02-2007 @ 12:02
" η αθωότητα,
που 'χασε τα γοβάκια της… "

Εδώ μου έφτιαξες παραμυθένια εικόνα..

" τσιχλόφουσκες με γεύση απεμπλουτισμένου ουρανού "

Εδώ ένιωσα παράπονο διότι θα ήθελα να αναφέρεσαι σε καραμέλα..

Γενικά ένιωσα όμορφα στην ανάγνωση!

Καλησπέρα.
marakos1948
09-02-2007 @ 12:37
::up.::
justawoman
09-02-2007 @ 13:47
ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΠΟΝΗΜΑ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΤΗ ΛΙΝΑ (GUESS WHO) για το δικό της μικρό υπέροχο, που μόλις σήμερα είδα

http://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=42846
μπρουχίτα
09-02-2007 @ 16:09
έλεος! (με τα κατσαριδάκια μου εγώ.. αχαχαχαχα)

πες με υπερβολική, αλλά είσαι μπεστ..
ειδικά μετά από αυτό που έγραψες, τι να πω;
αν το χθεσινό σου ήταν γαμάτο (πιπέρι.. αχαχαχαχα),
το αποψινό είναι.. έρωτας..
το ερωτεύθηκα, βρε παιδί μου, πώς να σού το αλλιώς; ::laugh.::
φιλιάααααααααα..
AETΟΣ
09-02-2007 @ 16:15
::up.::
ΓιΟΥΛΗ_Τ
09-02-2007 @ 18:25
Πάντα ξυπόλυτη και υπέροχα εκφραστική.
Καλημέρα Στελλούκα μου.
seizeTHEday
10-02-2007 @ 05:21
Τι να πω;
Είσαι Υ-Π-Ε-Ρ-Ο-Χ-Η...
::love.::
TAS
10-02-2007 @ 06:44
Όλοι παιδιά σου είναι Κύριε,
μα μερικά ασθενούν και δεν αντέχουν στα υπόγεια,
να τρώνε ολονυχτίς διάττοντες αστέρες

Δεν πιστεύω να περιμένεις και να σχολιάσω...
::scare.:: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο