| |
Παραμύθι σύγχρονης εποχής...
τουλάχιστον εγώ ετσι το είδα!
Αιτία πιθανή , τα όνειρα μου που πάντα είναι απλώμενα στο
σχοινί..
αδυνατούν να στεγνώσουν..
Να σε ξεναγήσω στο δικό μου παρελθόν , ?
Για σένα ,ίσως μια θύελλα που πέρασε..
Για μένα μια φωτιά αλλοπαρμένη με δύο χέρια δυνατά , που
ανοίγει τα πόδια του μυαλού μου και το βιάζει δυνατά.
Απόψε όμως , προβάλλει αντίσταση..
σου πιάνει τα χέρια , .
Το στόμα ξέπερασε τη καρδιά , απόψε είναι ελεύθερο..
Άκου λοιπόν...
[I]ΌΜΙΧΛΗ...
τα φώτα ανοίγω , και βλέπω τα κορμιά μας..
Είχαμε πιάσει ο ένας του άλλου την επιθυμία και παίζαμε κρυφτό , πάνω
σε ενα σωρό χρωματιστά σεντόνια...
Βλέπω το είδωλο σου , κούκλα να σπαρταράει...
γεμάτη ηλεκτρισμό η ηδονή σου , κι εγώ με τις παλάμες μου βρεγμένες ,
να μαζεύώ τις εκρήξεις του κορμιού σου.
Κατάπιες κακό ρόλο του σινεμά ,
παραμιλούσες ,
βιαζόσουν ,
γι αυτό κι αδέξια παρέμεινες , από τη μέση μου και κάτω..
Σου πρόσφερα μια φθινοπωρινή δροσιά , μα εσύ ντύθηκες τη
κρύα πανοπλία του αέρα..
Ήτάν λεπίδα της ψυχής μου ο οργασμός , μα αργότερα κατάλαβα ,
το αίμα πως φοβόσουν..
Αντίο λοιπόν..
Βόρειος πόλος το χτές , νότιος απόψε...
η πολικότητα αντιστράφηκε..
ζήσαν αυτοί καλύτερα από εμάς τελικά...
Όσο για μένα....
σκαλίζω πλέον τα πρόσωπα των ξύλινων ονείρων μου..!
[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
