| |
[align=center]Μυρίζω αίμα στους δρόμους...
Η βροχή δεν φτάνει να το ξεπλύνει...
Ουτε καν
τις αμαρτίες μας...
Είμαι
γέννημα
των ονείρων σου
και
κάθε
τίμημα που πλήρωσες
όταν τα πρόδωσες...
Με
πότιζες μόνο τη νύχτα
μ'εκδίκηση
και
σκληράδα
όταν
άνθιζα
ανάμεσα στο μπετό
και
σε γκρίζες ταράτσες...
Τώρα
πια
άνθισα
κι ακροβατώ μονάχος μου!
Το χρόνο δεν μπορείς να τον γυρίσεις ποτέ πίσω.
Τώρα σε μαγαζιά νυχτερινά ,
όπου
ξεχαρβαλωμένες
αδερφές
σνιφάρουν
την ''παραμύθα''
της
Χιονάτης
και
άλλοι πάνω σε σφαίρες
γράφουν ονόματα ,
τριγυρνώ
και την εφηβεία μου άφησα
λίγο πριν στη Πόρτα τους εισέλθω...
Ναι γνωρίζω!!!
Είναι δύσκολο στο πρόσωπό μου
ν' αντικρύζεις το καθρέφτη σου...
Μυρίζει αίμα στους δρόμους...
Είμαι τραγούδι
που
τ' ακούς μονάχα
όταν κάποιος πεθαίνει.
Είμαι η τελευταία σου ευχή
πρίν το αστέρι σου
δύσει
στης
πυρίτιδας
τον ήχο!
Ακουσε με όταν βρέχει.
Στο παράθυρό σου
οι σταγόνες
μου
συνθέτουν
τη νεκρώσιμη σου ακολουθία.
Μα γιατί με κοιτάς παράξενα ;
Με αναγνωρίζεις, το ξέρω!!!
Είμαι το τέρας που είχες
πάντα μέσα σου
και τώρα σκορπώ το δικό μου δηλητήριο στο κόσμο...
Και
τώρα
στη δικιά σου αγκάλια
δεν με δέχεσαι...
Για πόσο ακόμα θα υποκρίνεσαι πως δεν υπάρχω...;
Μύρισα αίμα στους δρόμους...
Στο σχολείο
μου έμαθες
να μαρμαρώνω
τη σκέψη
και μέσα στο γκρίζο
τον εφηβικό μου έρωτα
να πνίγω
χωρις συναισθήματα...
Το κορμί μου ατσάλωσες
πάνω
στων Ιδεών σου
τη
παλαίστρα!
Και να μαι!
Ναι!
ΤΟ τέρας που αντικρύζεις..
Μύρισα αίμα στους δρόμους...
Τωρα πια
βαδίζω στα δικά σου μονοπάτια.
Δεν είμαι αποκύημα της φαντασιας σου...
Είμαι η πραγματικότητα που έχτισες
με τσιμέντο
και
καπνό...
Στα σύρματα σου ονειροβατώ
και
απο κάποιου το Θάνατο
Ζωή
θα
κλέψω...
Στην αγκαλιά σου δεν περιμένω πια να κρυφτώ...
Δεν θυμάμαι!
Δεν αγαπώ!
Δεν σε φοβάμαι πια!
Πάρε το δερματόστικτο μου δάκρυ.
Είναι το τελευταίο
που
θα δείς στο πρόσωπο μου να κυλα
ενώ
θα φεύγω.
Μη με φωνάξεις...
Είμαι αυτός που είμαι!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
