| |
Με μια φωτια
ανακατεμενη με μανια
με εναν αναστεναγμο
μαυρο,
μεσα στην βαθια καταπακτη
αφηνω τις ωρες μου αναποδα να τρεχουν
αφηνωντας πισω μου
σαν χναρι
την δικη μου θολερη γραμμη.
Που παω τελικα δεν γνωριζω
και αν γνωριζω
δεν προσπαθω να αγγιξω
τον ηλιο με τα ματια μου.
Με κραταω μακρια απο το σωστο,
πνιγομαι στο τουλι
της διεστραμμενης νυφης.
Αυτο ου καποτε
εγω ειχα πλεξει.
Αυτο που εμενα τυλιγε
και μου το αρπαξαν με μανια
με πεταξανε στο νερο
αφηνοντας τα ψαρια να μου φιλουν το σωμα
αφηνοντας τον χρονο μου
να τρεχει αναποδα. Η νεκρη Οφηλια
για μενα ο τελειος ρολος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
