| |
ήταν η μοίρα που μας ένωσε θυμήσου
κι’ετσι βρεθήκαμε μια μέρα αγκαλιά
ήταν πανέμορφα που βρέθηκα μαζί σου
μα όμως έπρεπε να φύγεις μακριά
αυτό το πάθος που μας είχε συγκλονίσει
δεν θα το σβήσει έλεγες ο χρόνος
μα πριν προλάβει εκείνη η μέρα να κυλήσει
έφυγα έφυγες και έμεινε ο πόνος
μέσα στο διάβα του καιρού ίσως ξεχάσεις
ότι υπήρξαμε οι δυο μας εραστές
κι’αν σε ρωτήσουνε καθόλου μην διστάσεις
και να τους πεις πως δεν βρεθήκαμε ποτές
όταν ο νους σου θα λυγίσει απ’την ρουτίνα
και θα με σβήσει απ’την δική σου λογική
τα τόσο όμορφα τα χάδια μου εκείνα
θα τα θυμάται το δικό σου το κορμί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
