Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στης Δωδώνης το αρχαίο το μαντείο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269430 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στης Δωδώνης το αρχαίο το μαντείο
 
[align=center]Πιστοί, τρανοί πολεμιστές του Πύρρου,
αγωνισμένοι έπεσαν στο χώμα της Ηπείρου.
Ταγμένοι ως το θάνατο στην ίδια υπηρεσία,
και μ’ έπαθλο τη δόξα και την αθανασία.

Ψυχές που λησμονήσαμε
ξύπνησαν απ’ τη λήθη,
γυρίζουν ανιχνεύοντας
μες στη πυκνή ομίχλη.

Στον ίσκιο της Ολύτσικας κουρνιάζουν,
σαν τα πουλιά πετούνε και φωλιάζουν.
Και στην αντάρα αχνοφαίνεται σβησμένο,
τ’ αρχαίο λίκνο της Ελλάδας, ξεχασμένο.

Ψυχές που θυσιάστηκαν
ξέφυγαν απ’ το χάρο,
γυρεύουν πάνω στα βουνά
της λύτρωσης το φάρο.

Πάνε στο θέατρο γι’ αρχαία τραγωδία,
τους το ‘χει χρέος η αθάνατη ιστορία.
Χρησμό ζητούν και προσκυνούν το Θειο,
μες στης Δωδώνης το αρχαίο το μαντείο.[/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Περιπλανώμενος στην Άπειρο γαία
      Κατηγορίες
      Γεγονότα - Ιστορία - Μυθολογία,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Aγάπη και ειρήνη σε όλον το κόσμο...
 
agrampeli
15-02-2007 @ 00:17
πάρα πολύ καλό ::yes.::
MARGARITA
15-02-2007 @ 06:01
::smile.::
ΑΙΟΛΟΣ
15-02-2007 @ 09:02
Ψυχές που λησμονήσαμε
ξύπνησαν απ’ τη λήθη,
γυρίζουν ανιχνεύοντας
μες στη πυκνή ομίχλη.

Θαυμάσιος στίχος φίλε μου Κώστα…
Καλησπέρα…
::smile.::
« Ακρόνειρο »
15-02-2007 @ 11:12
Ρε φιλαράκο να είσαι καλά που μου έφερες μνήμες.
ενός αγαπημένου τραγουδιού..

"Πατρίδα μου"

Αφήγηση:
Κι οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν.
Στης ντροπής τα έδρανα καθίσαν,
να μιλήσουν, τάχα, να κρυφτούν.
Κι όμως να κι ανδρειωμένοι
τα φτερά ανοίξαν στις κερκόπορτες
μπροστά σταθήκαν και βροντοφώναξαν ξανά:
"Μολών Λαβέ".
Δεν είναι μύθος μη γελιέστε,
στις μέρες μας χαθήκατε μα δεν ξεχνιέστε
σε τούτους τους άμοιρους καιρούς.

Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε να ξημερώσει
κι η μέρα φοβότανε
λες και δεν ήθελε ο ήλιος ν'ανατείλει
να μη δει το κακό που ερχότανε.
Τα πουλιά λουφάξαν στις φωλιές τους
αισθανθήκαν το μεγαλο κακό
τις χιλιάδες ανάσες
και μεμιάς των σοφών τα χαρτιά
τα τυλίξανε πύρινες γλώσσες.

Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Πατρίδα μου αγαπημένη
ποιά κατάρα σε βαραίνει πόση ερημιά.
Τα παιδιά σου διαλεγμένα
σ' ενα θάνατο ταγμένα μές' τη μοναξιά.
Πατρίδα μου ...

Αφήγηση:
Που είστε παλικάρια ?

Τραγούδι:
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε η αυγή να φέρει
για το χάραμα χρώματα
λες και δεν ήθελε ο ήλιος να προσφέρει
να μη δούμε το αίμα στα σώματα
ουρλιαχτά που φωνάξαν "ΑΕΡΑ"
θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρα
τη χαμένη πατρίδα.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε
θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες.

Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.

Αχ Ελλάδα λυπημένη έρημη και δοξασμένη
πόσο σ' αγαπώ
Οι ήρωες που μας ζητάνε να μη δώσουμε
να φάνε κι άλλο μέρτικο.
Πατρίδα μου ...

Αφήγηση:
Παλέψαμε, δώσαμε μάχες, τις κερδίσαμε.
Στης κορφής της γνώσης, ναι σταθήκαμε.
Κι ήτανε τότε που πάνω μας πέσαν βάρβαροι
κι όλοι οι μικροί φτωχοί κι ανόητοι για να μας νιώσουν.
Μα γεννήσαμε το Γέρο του Μοριά και τον Καραϊσκάκη.
Ποιούς αναστήσαμε ξανά? Πού είστε παλικάρια?
Γιατί και πως μπορείτε να είστε ξεχασμένοι?
Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες?

Τραγούδι:
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ.
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ' αγαπώ!!!!!

Στίχοι: Χρήστος Μαυράκης
Μουσική: Χρήστος Μαυράκης
Πρώτη εκτέλεση: Νότης Σφακιανάκης
Ηπειρωτης
16-02-2007 @ 06:53
Σας ευχαριστω που περασατε και διαβασατε-σχολιασατε το ποιημα μου ::yes.:: Εστω, λιγοι αλλα τοσο ξεχωριστοι και πετυχημενοι δημιουργοι...Ναταλια, Κατερινα, Μαργαριτα, Ειρηνη, Τακη και Ακρονειρο, την αγαπη μου και την καλησπερα μου ::smile.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
22-02-2008 @ 14:55
::smile.::
estia
22-02-2008 @ 15:33
::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
blaxkout
23-02-2008 @ 00:09
eisai foveros ::cool.:: ::cool.::
BOYDAS
23-02-2008 @ 12:26
αδελφε πολυ ομορφο συνεχισε ετσι ::up.:: ::up.::
isidora
23-02-2008 @ 12:39
::up.:: ::up.:: ::up.::
Helene52
23-02-2008 @ 12:43
::up.:: ::yes.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο