| |
όταν τη νύκτα μένω με κερί
και μια σταλίτσα φώς να λαμπιρίζει
χύνω καυτό υγρό σ'ένα σκαλί
και προσπαθώ τους στίχους μου να φτιάξω
κι οτάν ο Ιούδας μπαίνει σαν σκυλί
μέσα στο νου μου κι όλο αλωνίζει
φωτιά ανάβω και σκεπάζω με πανί
ότι λευκό θέλω να μείνει
και μέσα απ'τη σκιά της αφορμής σου
σε κάποια δίκτυα παραλλαγής
κοιτάζω σαν κρυμμένος αποστάτης
μέσα από τρύπα που της λείπει το κλειδί
και το σκοτάδι έχω παραλύσει
και ζώ στο φώς που λάμπει η μουσική
κι αυτοί οι στίχοι που με μολύβι έχω γράψει
ανοξείδωτοι βαμμένοι με το αίμα
ζωγραφιστοί να μείνουνε εκεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
