| |
Μουσκεμένα τζάμια,απόρροια γκρίζας πνοής,
βγαίνεις στη λεωφόρο,χωρίς να απαιτείς.
Συννεφιασμένα αστέρια,κι εσύ τόσο κοντά,
ανοίκειο το ψέμα,δειλία του μετά.
Νοτισμένο χώμα,κι εγώ μες το ταξί,
ανάπτυξη της λήθης το τζάμι στη βροχή.
Πήλινα στολίδια,τι εύθραυστη ψυχή,
δήλωση ευθύνης μόνο η μουσική.
Εφηβικές απάτες,συνόψεις βιαστικές,
ευζωίας μνήμες,που γίναν συνταγές.
Ακριβές αλήθειες,κλοπή μιας άρνησης,
αμφιβολίας στίχος,καρπός απάντησης.
Ερωτευμένος με τη ζωή και τους ανθρώπους,
ανοίγεσαι σα μια πύρινη θάλασσα,
στρώνεις στο πάτωμα της νεότητας τη γραφή,
τι ήλιος σήμερα,τι ήλιος,τι φυγή!
Ερωτευμένος με τη ζωή και τους ανθρώπους,
επικεντρώνεσαι,προεκτείνεσαι,αφήνεσαι,ορίζεις,
όχι τη σκέψη αλλά την κάθε έμπνευση,
κρίνεται ένα μεσημέρι από τη διαύγεια,
τι ήχος τώρα,τι ήχος τότε,τι ενάργεια!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
