| |
[I]Η πόλη απλώνει το αφιλόξενό της δίχτυ
μα το φεγγάρι έχει σταθεί στο παραθύρι
να μοιραστεί κι αυτό μαζί μας το ξενύχτι
σε μια γωνιά του ουρανού που ‘χουμε γείρει.
Και αν ο χρόνος κάνει νάζια
η αγάπη στρέφει τα γρανάζια
σ’ ένα ταξίδι να μας σύρει.
Σ’ αγαπώ στ’ αλήθεια μόνο
κι όταν κάπου σου θυμώνω
είσαι ο δρόμος έρωτά μου
που κρατά τα βήματά μου.
Σε μια αγκαλιά σου κύμα ήρεμου πελάγου
με μια λαχτάρα αρμενίζω σ’ άλλα μέρη
σα μαγεμένος μ’ ένα ξόρκι κάποιου μάγου
και την ανάσα σου οδηγό μου και αγέρι.
Και αν ο χρόνος κάνει νάζια
η αγάπη στρέφει τα γρανάζια
σ’ ένα ταξίδι που αυτή ξέρει.
Σ’ αγαπώ στ’ αλήθεια μόνο
κι όταν κάπου σου θυμώνω
είσαι ο δρόμος έρωτά μου
που κρατά τα βήματά μου.[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
