| |
Σαν μια πίκρα που καθιερώθηκε,
μια εορτάζουσα πληγή
με όλα τα ονόματα,
ήμουν εκείνη την φορά.
Δεν κατάλαβα ποτέ την εναντίωση
στην λογική,
και δείλιασα μπροστά στην
τρομακτική αχρηστότητα
του να σου εξηγήσω όσα έπρεπε
να έχεις ήδη καταλάβει.
Έφυγες.
Ένα αστέρι που το αρνήθηκε ο ουρανός
και εκείνο αυτοκτόνησε
θέλωντας έτσι,
να γίνει η ευχή που θα σε φέρει πίσω.
Αθώα συναισθήματα κοίτωνται προδομένα,
λίγα κατάλοιπα μιας παιδικής
μυσταγωγίας που τόσο εύκολα
πρόδοσες.
Η καρδιά μου,
σαν μια πορσελάνηνη κούκλα
που αποφασίζοντας να σε ακολουθήσει
σκοτώνεται πέφτοντας από το ράφι
μιας ασφάλειας
που αραχνούφαντα είχε πλέξει ο έρωτάς μου.
Ήταν δυνατό το σκοινί που μας είχα δέσει
και με τράβηξε κοντά σου.
Θα πέριμενω εδώ θρυματισμένος,
ωσότου να έρθεις.
Να θυμάσαι όμως,πως,
'ισως πάλι να ανταμώσουμε
αλλά "εκεί" που μ'άφησες
ποτέ δεν θα με ξαναβρείς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
