Μαρία Χ.
20-02-2007 @ 06:22 | Ο φεγγίτης στην κουζίνα υπήρχε σε κάποιο σπίτι που έμενα παλιότερα.. κι όταν έβρεχε.. ήταν κάτι το απίστευτο! | |
ΤΟΞΟΤΗΣ
20-02-2007 @ 06:29 | Γεια σου Μαρία,
Πανέμορφο ............................
πάντα μου άρεσαν τα ποιητικά και τα παραμυθένια τοπία.
ΞΕΧΩΡΙΣΑ το...................
Έχτισα μόνη ένα παλάτι στ' όνομά σου
Μα είχε σύννεφα μονάχα για σκεπή............
::angel.:: ::love.:: | |
MARGARITA
20-02-2007 @ 06:31 | ::hug.:: ::love.:: | |
Αστρογιογγι
20-02-2007 @ 06:32 | σαν να πινεις καφεδακι ειναι...με τσιγαρο | |
Ηλιαχτίδα
20-02-2007 @ 06:34 | Διαβαζω τον εαυτο μου μεσα απο τα γραπτά σου Μαρία...
Στα αγαπημενα μου... το λιγοτερο... | |
Σκοτεινός ποιητής
20-02-2007 @ 06:42 | Με Ηλιαχτίδα. | |
zucchero
20-02-2007 @ 06:53 | Όποιος φοβάται την πόρτα του Παραδείσου να διαβεί είναι σίγουρα άξιος της ... επιλογής του ... Συνέχισε να ανοίγεις την πύλη του.. Να θυμάσαι ότι όποιος τη διαβεί, θα αξίζει κιόλας ...
Να είσαι καλά ... Μπράβο ... ::rol.:: | |
ειρήνη
20-02-2007 @ 07:25 | πολύ όμορφο ::smile.:: | |
Χρίστος Κ.
20-02-2007 @ 08:00 | Πάρα πολύ μου άρεσε το τρυφερό και συναισθηματικό σου ποιηματάκι Μαρία.
Ήρθε και φύσηξε βοριάς στη γειτονιά σου
Κι από το δάκρυ μου πλημμύρισε βροχή...
Κάθε του στίχος είναι γεμάτος νόημα, νόημα που αντιπροσωπεύει όχι μόνον την δική σου ψυχολογία που το έγραψες, αλλά και όλους εμάς. Και μας αγγίζει βαθιά.
| |
geo
20-02-2007 @ 08:31 | Μαρία η όμορφη....Μαρία της σιωπής. | |
Σελίνα
20-02-2007 @ 08:54 | Είσαι απίστευτη Μαρία, λες και γεννήθηκες από ένα ποίημα ... | |
ΑΙΟΛΟΣ
20-02-2007 @ 09:26 | Υπέροχο… Μπράβο Μαρία…
::smile.:: | |
Μαρία Χ.
20-02-2007 @ 09:56 | Αν και τα "ευχαριστώ, παρακαλώ κλπ." δεν μου αρέσουν καθόλου.. σας ευχαριστώ.. γιατί τελικά μια "ποιητική" οικογένεια είμαστε εδώ.. αλλά ειλικρινά σε ένα παλιόχαρτο το έγραψα - στο πόδι - και εν μέσω φασαρίας στη δουλειά.. τη "μούσα" μου θα παρακαλούσα μόνο να μην με αφήσει ποτέ μόνη... | |
Spartinos
20-02-2007 @ 09:58 | ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΑΡΙΑ ::up.:: | |
deti
20-02-2007 @ 11:09 | Πανέμορφο Μαρία! ::smile.:: | |
poetryf
20-02-2007 @ 11:43 | Μαρία μου είναι αμοιβαίος ο συναισθηματισμός νομίζω...
Είσαι μια από τις δυνατότερες πένες μέσα σε αυτό το site..
Ξετύλιξες τον πόνο μέσα από εικόνες τόσο όμορφες που απέκτησε άλλη μορφή η παρουσία του μέσα από το γλυκό σου στίχο... Καλό βράδυ! ::love.:: | |
alter
20-02-2007 @ 12:18 | ..υπεροχο..χτιζει τον Παραδεισο σ'οποιον περνα και το διαβαζει
::yes.:: ::up.:: | |
χρήστος
20-02-2007 @ 13:34 | πολύ πολύ όμορφο, όπως πάντα μαρία, καλησπέρα | |
angelface(sweetaki_girl)
20-02-2007 @ 14:18 | ::theos.:: Ωραίο! | |
Άθη Λ.
20-02-2007 @ 14:20 | Όμως με θλίβουν τ' ακατοίκητα τα σπίτια
Με δίχως μνήμες.. δίχως εραστών σκιές
μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτή η εικόνα της εγκατάλειψης και της μοναξιάς
αλλά και όλες όσες χρησιμοποίησε μέσα στις στροφές σου Μαρία ::smile.:: | |
AETΟΣ
20-02-2007 @ 23:17 | ::up.:: | |
skonik
21-02-2007 @ 09:01 | Έχτισα αγάπη μου για σένα ένα σπίτι
Αλλά μονάχα απουσίες κατοικούν
Και κάθε νύχτα στης κουζίνας το φεγγίτη
Πέφτουν τ' αστέρια.. σαν ευχές που ξεψυχούν... ::theos.:: ::theos.:: | |
Μαρία Χ.
09-04-2009 @ 11:14 | Περί αρχιτεκτονικής.. και άλλων δαιμονίων.. αιωνίων !... | |
CHЯISTOS P
09-04-2009 @ 11:38 | Είμαι φορτισμένος λόγω ..φορτιστή !...
καλησπέρα !
Πολύ καλό Μαράκι... Θα το λάβω υπ' όψη στους σχεδιασμούς μου... | |
Μαρία Χ.
09-04-2009 @ 11:49 | Μάλιστα.. και μετά αφήνεις υπονοούμενα για χέρια - καβούρια στις τσέπες σου ! Νόμιμο κι αναφαίρετο δικαίωμά μου είναι ! ::mad.:: ::rock.:: ::devil.::
Και όσον αφορά τον φορτιστή.. εσύ φορτώνεις από μόνος σου καλέ μου.. τί να τον κάνεις ;;; | |
elpidakwstopoulou
09-04-2009 @ 14:47 | Έχτισα μόνη ένα παλάτι στ' όνομά σου
Μα είχε σύννεφα μονάχα για σκεπή
Ήρθε και φύσηξε βοριάς στη γειτονιά σου
Κι από το δάκρυ μου πλημμύρισε βροχή...
καλα τι να λεμε τωρα !!! φανταστικο !!!!
::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | |
monajia
28-03-2014 @ 10:22 | ΥΠΕΡΟΧΟ.......................
::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
 |
