| |
ka ti na
20-02-2007 @ 07:00 | είναι αλήθεια, όλα έχουν ειπωθεί πολύ πριν απο μας...
πάντως λατρεύω τα ''κούφια στίγματά" σου ...
και μην ξεχνάς κάθε ένας μοναδικός και το δικό του ::smile.:: | | zucchero
20-02-2007 @ 07:04 | Το χαρτί και το μολύβι πάντα λένε την αλήθεια... Ειδικά όταν αυτή πηγάζει από μια "τσαλακωμένη" καρδιά κι ένα ταραγμένο μυαλό... Είναι ο καθρέφτης της παρόρμησης κι αυτό είναι που αξίζει . . . Μου άρεσε πολύ... ::smile.:: | | Αστρογιογγι
20-02-2007 @ 07:07 | με το "σαλαμακι"!...
υπεροχη η περιγραφη της στιγμης...!!!
και τα διαμαντακια ανθρακας ειναι...
| | ΑΙΟΛΟΣ
20-02-2007 @ 09:22 | ίσως , κάποια εποχή
που θα’ χω θάρρος πιο πολύ
να βρω τη δύναμη
τα λόγια μου να τιθασεύσω..
Θαυμάσιο Ειρήνη μου…
Καλησπέρα…
::smile.:: | | Spartinos
20-02-2007 @ 09:55 | ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ::smile.:: | | MARGARITA
20-02-2007 @ 10:06 | ::yes.:: ::smile.:: ::smile.:: | | Μαρία Χ.
20-02-2007 @ 10:08 | "Έπιασα χτες ασύνειδα χαρτί, μολύβι
την όψη μου να ζωγραφίσω.
Και το χαρτί έβγαλε χέρια ληστρικά
την αφομοίωσε λες στις χωμάτινες ίνες του
μια εικόνα με θραύσματα χίλια"
Πάρα πολύ όμορφο Ειρήνη.. καλησπέρα! | | TAS
20-02-2007 @ 13:23 |
Ένα παράλληλο σχήμα απουσίας για σένα...
Σχήμα της απουσίας I Ρίτσος Γιάννης
Ό,τι έφυγε, ριζώνει εδώ, στην ίδια θέση, λυπημένο, αμίλητο
όπως ένα μεγάλο βάζο του σπιτιού, που πουλήθηκε κάποτε
σε δύσκολες ώρες,
και στη γωνιά της κάμαρας, εκεί που στέκονταν το βάζο,
απομένει το κενό πυκνωμένο στο ίδιο σχήμα του βάζου, αμετάθετο,
ν' αστράφτει διάφανο στην αντηλιά, όταν ανοίγουν πότε-πότε
τα παράθυρα,
και μέσα στο ίδιο βάζο, πούχει αλλάξει την ουσία του
με ίδια κ' ισόποσην ουσία απ' το κρύσταλλο του άδειου,
μένει και πάλι το ίδιο εκείνο κούφωμα, λίγο πιο οδυνηρά ηχητικό
μονάχα.
Πίσω απ' το βάζο διακρίνεται το χρώμα του τοίχου
πιο σκοτεινό, πιο βαθύ, πιο ονειροπόλο,
σα νάμεινε η σκιά του βάζου σχεδιασμένη σε μια σαρκοφάγο ―
Kαι, κάποτε, τη νύχτα, σε μιαν ώρα σιωπηλή,
ή και τη μέρα, ανάμεσα στις ομιλίες,
ακούς βαθιά σου κάποιον ήχο οξύ, πικρό και πολυκύμαντο
σάμπως ένα αόρατο δάχτυλο να έκρουσε
κείνο το απόν, ευαίσθητο, κρυστάλλινο δοχείο.
| | χρήστος
20-02-2007 @ 13:33 | πανέμορφο ειρήνη, καλησπέρα | | AETΟΣ
20-02-2007 @ 23:14 | ::yes.:: ::smile.:: ::smile.:: | | ειρήνη
21-02-2007 @ 06:34 | πολύ σας ευχαριστώ όλους για τα λόγια που μου αφήσατε..
Τάσο, υπέροχο το ποίημα του Ρίτσου .. δεν το' χα διαβάσει
σ΄ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο να ψάξεις πίσω απ' τα λόγια μου ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
