| |
Εγώ τα νιάτα μου στα υπόγεια τα πέρναγα
Πάνω στους πάγκους και στην ραπτομηχανή μου
Του μικροκόσμου μου τα όρια δεν ξεπέρναγα
Αναζητούσα τις ελπίδες στο πανί μου
Ο κόσμος έξω να κινείτε ακατάπαυστα
Και οι σκιές τους να περνούν σαν την ζωή μου
Που δυο μέτρα από την γη κάτω την έθαψα
Όσο χρειάζεται να σκάψουν στην θανή μου
Το βουλιαγμένο μου μυαλό μες την αφάνεια
Έψαχνε μάταια να βρει μια ευκαιρία
Για να ξεφύγει από την μούχλα την υπόγεια
Μα με προσγείωνε στην ίδια εξορία
Οι μέρες κύλαγαν σε χρόνο απροσδιόριστο
Με μια ελπίδα καρφωμένη στο μυαλό μου
Πώς να μπορέσω να ξεφύγω απ’τ’αόριστο
Πώς να μπορέσω να ξεφύγω απ’το εγώ μου
Ήμουν σκυμμένος στο ακατέργαστο το ύφασμα
Ψαλιδισμένες οι κλωστές του μέλλοντός μου
Η επαφή μου με τα δρώμενα ένα ράδιο
Όπου με πήγαινε στα πέρατα του κόσμου
Επιλογές πολλές να φύγω απ’την ανέχεια
Κάποια απ’όλες θα διαλέξω και θα κάνω
Η οικογένεια στο πλάι μου συνέχεια
Να με στηρίζει σ’οποιοδήποτε μου πλάνο
Τα χρόνια δύσκολα και εγώ με μια αφέλεια
Πίστευα ότι θα μου βγουν οι τακτικές μου
Αλλά κατέρρεαν μες στην δική μου αμέλεια
Μέσα στις άστοχες κακές επιλογές μου
Ώσπου βυθίσθηκα στα χρέη που με πνίγανε
Πώς να αντέξω μία τέτοια κατηφόρα
Να κυνηγάω τα γραμμάτια που λήγανε
Να προσπαθώ να βγω στεγνός από την μπόρα
Στο σπίτι όλοι να με βλέπουνε καχύποπτα
Και να μην ξέρουνε το αύριο τι θα φέρει
Να με δικάζουνε με λόγια ανείπωτα
Αλλά παρόλα αυτά μου έδιναν το χέρι
Εκεί που όλα δειχναν πως καταστρεφόμαστε
Μια ευκαιρία ξάφνου βρέθηκε μπροστά μας
Άμα πετύχει αυτή δουλεία σωνόμαστε
Όλα θ’αλλάξουνε στην οικογένεια μας
Η τύχη τούτη την φορά μου χαμογέλασε
Θα βάλω τώρα μια τάξη στα δικά μου
Ήταν μια άσχημη παρένθεση που πέρασε
Μια άσπρη μέρα θε να δουν και τα παιδία μου
Εγώ τα χρόνια μου στα υπόγεια τα πέρασα
Πάνω στους πάγκους και στην ραπτομηχανή μου
Στου μικροκόσμου μου τα όρια εγέρασα
Μα δεν γυρεύω πια ελπίδες στο πανί μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
