Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Άντε Γεια
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130805 Τραγούδια, 269470 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Άντε Γεια
 
Μου είπες "Άντε γειά, φίλε...", χαμογέλασες ειρωνικά, γύρισες την πλάτη και έφυγες με χαλαρά βήματα, λες και δεν συνέβη τίποτα... Κι εγώ έμεινα σαστισμένος να σε κοιτάζω, μέχρι που χάθηκες στο πλήθος...

Όχι, όχι... Δεν έγιναν έτσι ακριβώς τα πράγματα. Μακάρι να ήταν έτσι...

Δεν μου είπες "Άντε γειά, φίλε..." Μου είπες "Φίλε, σε χρειάζομαι, γιατί μόνο σε σένα θέλω να μιλήσω. Μόνο σε σένα θα πω την αλήθεια, να το βγάλω από μέσα μου..."

Δεν χαμογέλασες ειρωνικά... Βούρκωσες, ακόμα και στη σκέψη αυτού που θα μου έλεγες... Ψέλλισες κάποιες λέξεις, σταμάτησες, συνέχισες... Αναρωτήθηκες αν θα έπρεπε να μου τα πεις όλα, αν θα τα άντεχα... Πάντα έτσι ήσουν ρε φίλε... Πάντα τους άλλους σκεφτόσουν πρώτα...

Δεν γύρισες την πλάτη να φύγεις... Κάθησες και μου μίλησες... Και μου τα είπες όλα... Με απλά λόγια στην αρχή, με ιατρικούς όρους στη συνέχεια... Όσο πέρναγε η ώρα λυνόταν η γλώσσα σου... Όλο και περισσότερο... Μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια...

Δεν ήταν σαν να μην συνέβει τίποτα. Σήμερα άλλαξε η ζωή μου... Και η δική σου, χωρίς καμιά αμφιβολία. Έτσι είναι οι αρρώστιες. Έτσι είναι ο καρκίνος. Έτσι είναι όταν ο γιατρός σου δίνει ημερομηνία λήξεως. Έτσι είναι όταν κοιτάζεις σαν χαζός ένα επίσημο χαρτί γεμάτο υπογραφές και σφραγίδες που σου ανακοινώνει ότι αργοπεθαίνεις... 3-6 μήνες ζωής...

Κι εγώ έμεινα σαστισμένος, αυτό είναι αλήθεια... Μα δεν μπορούσα να σε κοιτάξω... Μάλλον δεν κοίταζα τίποτα... Κοίταξα μόνο το κενό που είχα μέσα μου. Τα δάκρυα που αρνήθηκα να σου δείξω. Τον πόνο που αδυνατώ να ημερώσω. Στα μάτια σου θα αντέξω, φίλε... Με χρειάζεσαι, όσο είσαι ακόμα εδώ.

Μα μια ερώτηση έχω να σου κάνω ρε φίλε... Ειλικρινά...
Που με αφήνεις εδώ ρε συ;

Δεν θα σε ρωτήσω ποτέ...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Φιλία
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η Ειλικρίνεια Είναι Η Μοναδική Μου Δικαιολογία...
 
sorrowman
21-02-2007 @ 16:19
Δυστυχώς αυτή η δημιουργία μου είναι τραγικά αληθινή...

Φίλε, είσαι ένας από τους λίγους που όρισαν στην υπόστασή μου την έννοια της λέξης Φιλία.

Θα είμαι δίπλα σου μέχρι το τέλος...

Ψηλά το κεφάλι και ... Ψυχή Βαθιά...
free falling
21-02-2007 @ 16:21
Καλή δύναμη φίλε sorrowman..
Άθη Λ.
21-02-2007 @ 16:23
σαστισμένη.....
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ
Κουράγιο και δύναμη...
marakos1948
21-02-2007 @ 16:36
μόνο μια προσευχή θάθελα να ψελλίσω"Κύριε κάνε το θαύμα σου και άφησε μια ψυχή να χαρεί την ζωή σε τούτη την διάσταση "
Είμαι "νεκρός" για τους γιατρούς απο το 1985.Είπες τίποτα?
Θα σου στείλω μια προσευχή απο το Αγιο όρος αν θέλεις.Ως τότε ας βρεί το κουράγιο να χαμογελάσει,έστω και μορφάζωντας.ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!
ΥΓ αν έλθεις στην ταβέρνα το σάβατο,πείσε τον να έλθει μαζί σου::yes.::
ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
21-02-2007 @ 16:31
............................................................................
............................................................................
............................................................................

xereis esi! ::wink.::
primavera
21-02-2007 @ 16:35
όλοι έχουμε ημερομηνία λήξης, ό φίλος σου έτυχε απλά να γνωρίζει την ημερομηνία λήξης, κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει το αύριο...
δύναμη, κουράγιο, και πίστη πάνω απ'όλα!
ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
21-02-2007 @ 16:38
thelo na sou steilo kai go kati.opote thes pesmou!
marakos1948
21-02-2007 @ 16:51
θέλω να τον γνωρίσω απο κοντα,γράψε μου σχετικά γιαυτό τον άνθρωπο.Θέλω να τον τονώσω πάνω απ όλα.
Θυμάμαι το 1985 όταν ανακοινωσαν στην αείμνηστη γυναίκα μου στου ΜΕΤΑΞΆ το ότι ήμουνα ξεγραμμένος,δεν ήθελε να μου το ανακοινώσει και τελικά βρήκα το δείγμα..ΘΕΤΙΚΟ.Ομως δεν το εβαλα κάτω,τον πολέμησα τον κανσερίνο μέσα απο κωμικά σκίτσα μου και μέχρι στιγμής ΤΟΝ ΝΙΚΗΣΑ.Εχω κάνει τρείς μεταστατικές εγχειρίσεις.
Ομως είχα και έχω βαθειά πίστη ότι θα τον νικήσω και πάντοτε χαμογελούσα και έκανα όνειρα.Απάνω του μωρέ,δεν θα του περάσει..Αέρααααααααααααααα.Αν είναι να φύγω απο τούτο τον κόσμο τουλάχιστον να φύγω μ ενα χαμόγελο.
υγ ελάτε το Σάβατο παρέα,ακουσέ με!
deti
21-02-2007 @ 16:50
Δύναμη και κουράγιο.. Σε σένα και στο φίλο σου..
CHЯISTOS P
21-02-2007 @ 16:53
συγκινητικός ο λόγος σου !
υποκλίνομαι...
skonik
21-02-2007 @ 17:14
τυχερος στην ατυχια του, που σ εχει φιλο....
alter
21-02-2007 @ 17:19
οντως τυχερος! ::yes.::
Palioxaraktiras
22-02-2007 @ 01:56
Το μονο που με χαλαει ειναι η ΑΠΩΛΕΙΑ
Κατανοω την καταθεση σου
Εχω μια αποψη για τον καρκινο που μοιαζει μ αυτη του Μαρακου
Νομιζω πως ειναι η μοναδικη ασθενεια που σου δινει την ευκαιρια να την πολεμησεις.
Σκεψου το και ισως μπορεις να τον βοηθησεις στη μαχη
Την καλημερα μου
ΓιΟΥΛΗ_Τ
22-02-2007 @ 15:49
Σιωπώ. και στο σχόλιο απλά ένα σιωπηλό ναι..
Αστρογιογγι
26-02-2007 @ 03:20
Γαματα!
Ακομα δεν μπορω να συνελθω φιλε...
εχουν περασει τοσα χρονια...αρνηθηκα ακομα και να παω στην κηδεια του καλυτερου φιλου μου...αφησε πισω γυναικα και παιδι σε 7 μηνες...και γω ακομα καπνιζω μπας και τον αποκτησω...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο