Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131918 Τραγούδια, 269726 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 κηδεία νέας κοπέλας από δόλο
 συγνώμη μα πρώτη φορά πεθαίνω και δεν έχω λόγια... ευχαριστώ!
 
[align=center]Τρίζουν οι πόρτες
τρίζουν τα κόκαλά μου...
Η μεγάλη πύλη ετοιμάζεται να ανοίξει!
Χαιρετώ τους μοναδικούς ανθρώπους
που έχω γύρω μου...
Τυχαίνει να μη νοιάζονται για μένα!
Πονούν τα δάχτυλά μου ...
τα μάτια μου καίνε..

-τι ξύλο επιθυμείτε?
-καρυδιά
- θα κοστίσει κατι παραπάνω ξέρετε..
-δεν πειράζει, αρκεί να μη μπορεί να βγεί!

καίγομαι και κρυώνω,
το μολύβι μου γλυστρά ύπουλα ...
φοβάται για τη δική του ζωή...
μα θα με ακούσετε...
το φως μειώνεται
το στήθος σφίγγεται...
μα φωνάζω "είστε ηλίθιοι..
επειδή δεν έχετε εσείς καρδιά
δε σημαίνει πως είμαι νεκρή κι γω...
μου τη ριμάξατε , αλήτες!"
Σιωπή και μαύρα άνθη κείτονται γύρω μου...
Δεν πίστευα το μνήμα μου να με φροντίζει τόσο...
Το πρώτο χώμα ακούγεται στα πόδια μου κι όλο μαγκαλιάζει
τρυφερά και αποπνυκτικά!
Είναι όμως η πρώτη φορά που δε φοβάμαι να κλάψω...
για ό,τι ξέχασα να ζήσω...
-καλέ , μαυρολεβέντες!
-ναι ρε!εσείς με τα φτιάρια... έσβησε το καντήλι!
Ανοίξτε τώρα να κλέψετε τα κοσμήματά μου..
Τώρα που είμαι ακόμα ζωντανή...
Να δω τον ήλιο άλλη μια φορά!

-Πως να βλέπουν άραγε τον ήλιο οι νεκροί?
-'Ισως κατάματα αφού τα μάτια θα ναι ανίκανα να αλλάξουν κατεύθυνση..
-ίσως , δεν θα το ρισκάρω όμως...[/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ακόμα κι ο πιο χαμηλός ψίθυρος μπορεί να ακουστεί πάνω από στρατούς όταν λεει την αλήθεια..
 
ORLANDINA
22-02-2007 @ 13:09
...ειναι ομως η πρωτη φορα που δε φοβαμαι να κλαψω για οτι ξεχασα να ζησω...

πολυ ομορφο!! ::yes.::
marakos1948
22-02-2007 @ 13:24
Το πιό εύκολο είναι να πεθάνουμε,υπάρχουνε αλλωστε
τόσοι τρόποι.Ομως το πιο δύσκολο είναι να ζήσουμε,αλλά αξίζει τον κόπο πιστεψέ με.Δες λοιπόν τον ήλιο της ζωής και χαμογέλα με αισοδοξία.Σε περιμένουμε το Σάβατο στο κατοστάρι για ναπνίξουμε στο κρασί μαζί σου κάθε σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας. ::up.::
agrampeli
23-02-2007 @ 05:09
με Μαρακο το μόνο που εγώ δέν θα είμαι στην συνγκέτρωση ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο