| |
| | Βουβή Υγρασία Κι Ένα Διάφανο Φιλί |  | | |
Δυο μάτια, υγρά και κόκκινα, απ’ τον πόνο ματωμένα, σ’ ένα τζάμι κολλημένα, να το θολώνουν με τα αχνιστά τους δάκρυα. Μάταια. Σταγόνες σχηματίζουν οι υδρατμοί, κόκκινες, κατρακυλούν πάνω στη παγωμένη γυάλινη επιφάνεια, δημιουργούν κόκκινες χαραμάδες, κόκκινα ραγίσματα…
Θολωμένο γυάλινο κελί, μέσα του τρέμω, με τις κόκκινες χαραμάδες κάτω απ’ τα μάτια μου…
Κι εσύ απ’ έξω… Πάντα απ’ έξω… Να κοιτάς εμένα και να βλέπεις το τζάμι… Το υγρό τζάμι… Να κοιτάς το φεγγάρι… Το φεγγάρι το μεγάλο, το ασημένιο… Να αντανακλά πάνω στο γυαλί… Μπροστά απ’ τα μάτια μου…
Κάτω απ’ τα μάτια μου… Κοιτάζεις κλεφτά μέσα από τις χαραμάδες…. Καυτό κόκκινο… Προσπαθείς να το αγγίξεις… Μόνο γυαλί…Γιατί το αίμα κυλά από μέσα… Μάταια.
Κουράστηκες…
Γύρισες το βλέμμα σου να δεις το φεγγάρι κατά πρόσωπο, όχι μια αλλοιωμένη αντανάκλαση… Και φωτίστηκες…
Άνοιξες τις φλέβες σου και άγγιξες το καυτό κόκκινο… Αληθινό… Και ζεστάθηκες…
Πριν φύγεις, κοίταξες τον εαυτός σου πάνω στο τζάμι, το χάιδεψες και το φίλησες… Μπροστά στα μάτια μου… Ένα φιλί ζεστό, όμορφο… Ένα φιλί διάφανο… Γύρισες την πλάτη…
Έφυγες… Προς το φεγγάρι… Με τις φλέβες ανοιχτές… Στο καλό…
Κι εγώ εδώ… Μες στο κελί κλειδωμένος… Μάτωσε η ψυχή μου χτυπώντας το τζάμι… Προσπαθώντας να το σπάσει… Με όλη τη δύναμη της αγάπης μου… Μάταια. Δεν μπόρεσα μόνος μου… Δεν πρόλαβα… Αν είχες προσπαθήσει κι εσύ… Αν χτύπαγες κι εσύ… Ίσως να ήταν πιο εύκολο… Ας χτύπαγες… Κι ας πληγωνόμουν από τα θραύσματα…
Έφυγες… Κι έμεινα με την ασφυκτική αίσθηση του αέρα να τελειώνει βασανιστικά αργά μέσα στο μικρό κλειδωμένο ματωμένο γυάλινο κελί μου…
Αδύναμος… Μόνος…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Η Ειλικρίνεια Είναι Η Μοναδική Μου Δικαιολογία... | | | |
|
« Ακρόνειρο »
25-02-2007 @ 17:01 | Εμένα πάντως ο τίτλος σου με "ερέθισε" εντελώς..
Καλ ξ μέρα. | | Palioxaraktiras
25-02-2007 @ 17:03 | Οσο πας μπαινεις πιο βαθεια σε σενα Φιλε
Μ αρεσει
να εισαι καλα | | ΑΙΟΛΟΣ
25-02-2007 @ 22:48 | Διάφανο φιλί θαυμάσιο… όπως και το γραπτό σου…
Καλημέρα…
| | justawoman
26-02-2007 @ 07:38 | ο μεγαλύτερος σύμμαχος κι ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός sorrow...
Δυνατά τα συναισθήματα του γραπτού σου ... η ενδοσκόπηση είναι πάντα το κλειδί για να βγούμε απ' τους προσωπικούς μας εγκλεισμούς
καλησπέρα ::love.:: | | alter
26-02-2007 @ 12:48 | ... ::yes.:: | | TAS
26-02-2007 @ 15:15 | Κοιτάζουμε κι εμείς μέσα απ΄τις χαραμάδες π' αφήνεις ,
το καυτό κόκκινο, το παρατημένο γυαλί.Τις ανοιχτές φλέβες...
Μόνος;... ::sad.:: | | ΓιΟΥΛΗ_Τ
26-02-2007 @ 15:49 | Νιώθω καλέ μου. Την δύναμη σου.. | | athinatri
30-04-2007 @ 14:41 | ::cry.:: .... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
