stixoi.info: τα χέρια μου θυμίζουν θάλασσα

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: τα χέρια μου θυμίζουν θάλασσα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

τα χέρια μου θυμίζουν θάλασσα

Τα χέρια μου θυμίζουν θάλασσα
Πράσινη θάλασσα γεμάτη ίσκιους απουσίας
ίσως και προσμονής
Ανακατεύουν τον αέρα
κινήσεις αλλόκοτες
τα χέρια μου
όταν μιλώ
Οι λέξεις άψυχα κουφάρια σέρνονται στο πάτωμα
δίχως ούτε μια στάλα αίμα μέσα τους
Το’ χάσαν, λες, σε αδιάφορα πεδία μαχών
πολύ πριν καταλήξουν στη σιωπή μου σφηνωμένες.

Στις λέξεις ρέει ένα υγρό πράσινο`
είναι λένε το χρώμα της ελπίδας
το πιο μαχητικό χρώμα
Μα η μετάγγιση αργεί

Τώρα μονάχα τα χέρια μου κρατούν την όψη της θάλασσας
Έτσι καθώς τα πιάνει η άκρη των ματιών μου να κυματίζουν
με αγωνία ακοίμητη
μια θλίψη απλώνεται τα σωθικά μου
αγκιστρώνεται μέσα μου με χέρια μύρια
κι άλλοτε με χαϊδεύει κατευναστικά
άλλοτε με χτυπά με μένος

Και μια κραυγή μου ξύνει τους κροτάφους
όταν το βλέμμα των άλλων
τα άψυχα λόγια μου χλευάζει

είναι που η μετάγγιση αιώνες τώρα εκκρεμεί
και υποπτεύομαι με φρίκη
πως μόνο πια τα χέρια μου απομείναν
να πάλλονται με πάθος
λες και τις λέξεις που θωρώ νεκρές μπροστά μου
πασχίζουν να ξυπνήσουν

πόσο μοναχικά φαντάζουν δυο χέρια
μπροστά σε πλήθος παγωμένα μάτια
πόσο γελοία φαντάζουν
σαν ανεμόδαρτα πουλιά
στοιχειωμένα από μια κατάρα πανάρχαια
να κουβαλούν τη θάλασσα
σε μια ανελέητη εποχή ξηρασίας
και γύμνιας


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

« Ακρόνειρο » 27-02-2007 @ 07:37	Απ'την αρχή μέχρι το τέλος είναι πολύ όμορφο.. Καλησπέρα.
ka ti na 27-02-2007 @ 08:10	Δεν ξέρεις πόσο μ΄ αγγίζεις... Θαυμάσια η γραφή σου ειρήνη!
TAS 27-02-2007 @ 10:01	Πράσινη θάλασσα γεμάτη ίσκιους απουσίας… Στις λέξεις ρέει ένα υγρό πράσινο… Τώρα μονάχα τα χέρια μου κρατούν την όψη της θάλασσας… είναι που η μετάγγιση αιώνες τώρα εκκρεμεί… στοιχειωμένα από μια κατάρα πανάρχαια να κουβαλούν τη θάλασσα σε μια ανελέητη εποχή ξηρασίας και γύμνιας ......................................................................................... Τα χέρια σου, εκτός από θάλασσα, θυμίζουν και πολύτιμα μέταλλα, Ειρήνη μου!… Το ένα καλύτερο απ’ το άλλο, τα ποιήματά σου! Καταιγισμός αίσθησης και ευαισθησίας! ::love.::
Αστρογιογγι 27-02-2007 @ 10:33	Υπεροχο Ειρηνη!
ΑΙΟΛΟΣ 27-02-2007 @ 10:49	Μπράβο Ειρήνη… ΥΠΕΡΟΧΟ… Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου… ::smile.::
ειρήνη 27-02-2007 @ 11:19	σας ευχαριστώ πολύ για τα θερμά σας σχόλια .. σήμερα κλείνω ένα χρόνο στη σελίδα .. ένα πλατύ χαμόγελο σε όλους σας ::smile.::
χρήστος 27-02-2007 @ 11:20	να τα εκατοστήσεις ειρήνη, πολύ πολύ όμορφο και το σημερινό σου
Αστεροτρόπιο (Jeny) 27-02-2007 @ 14:42	Ειρήνη, ειρήνη... Δεν έχω λόγια. ::love.::
ΑΡΙΩΝ 28-02-2007 @ 05:07	Φανταστικό το ποίημα σου Ειρήνη Μου άρεσε πραγματικά
justawoman 28-02-2007 @ 18:51	τι εικόνες πλάθεις!!!!!!!!!!!! και τα χέριαπου πάλλονται με πάθος.... Εύγε!... πάντα μιλάνε μέσα μου τα λόγια σου
Μαρία Χ. 01-03-2007 @ 05:32	Απλά υπέροχο Ειρήνη!! Και ο τίτλος.. σκέτο ποίημα! Καλημέρα...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο