| |
| | Αν Ηξερεσ |  | | |
ημουνα 52 χρονών,όταν είχε φύγει και ο τελευταίος προστατευομενός μου (μάνα,πατερας,πεθερά)για άλλους κόσμους και ένοιωθα τη μοναξιά να κατατρώγει την ψυχή μου.Τα μαθήματα της σκιτσογραφίας που παρέδιδα δωρεάν στην μνημη της καλής μου,δεν έφταναν να γεμίσουνε το κενό μέσα μου.
Μια μέρα πήγα στο πιο κοντινό ΚΑΠΗ και κάθησα να πιώ ένα καφεδάκι παρακολουθώντας τους θαμώνες να παίζουνε τάβλι βλαστημώντας.Αποτόλμησα να τους πιάσω κουβέντα και εισέπραξα ένα περιφρονητικό χαμόγελο..
"Μάριε δεν είναι ο κόσμος σου αυτός,δεν είναι για τελείωμα η ζωή σου με τα ζάρια και τα πούλια στα χέρια".Βγήκα έξω και καθώς βράδυαζε κατευθύνθηκα στη Γλυφάδα.Καθισα σ ενα παγκάκι και άρχισα να κλαίω μονάχος κοιτάζωντας τα βρώμικα νερά μπροστά μου,που αναδευαν εικόνες θολές και μπερδεμένες.
Κάποια στιγμή πλησίασε ένα κότερο,..μου πέταξαν το σχοινί και έσπευσα να το περάσω στη δέστρα.
Βγηκανε έξω δυο μικρά παιδιά και τρέξανε προς το μέρος μου χαρούμενα,ξοπίσω τους οι γονείς μισοζαλισμένοι.Καθισαν στο παγκάκι το ένα αριστερά και τ άλλο δεξιά μου.Μετα πλησίασαν οι γονείς και ο πατέρας τους μου έδωσε..φιλοδώρημα,λέγοντας μου "σ ευχαριστώ φίλε".Το επέστρεψα με δάκρυα στα μάτια.Ηταν το πρώτο φιλοδώρημα που μου έδινε η ζωή μετα απο τόσους θανάτους και συμφορές και το απαρνήθηκα.Ομως κράτησα βαθειά μες την ψυχή το "ευχαριστώ" που άκουσα.
Σ ευχαριστώ άγνωστε εκείνης της φρικτής βραδυάς,αν ήξερες τι δύναμη μου έδωσε το "ευχαριστώ "
σου,αν ήξερες..
ΜΖ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ο φοβισμενος αστυνομικός,ειναι το ιδιο επικινδυνος με τον αδίστακτο τρομοκράτη | | | |
|
zucchero
27-02-2007 @ 15:26 | Απλά ... σ' ευχαριστούμε... ::yes.:: | | angelface(sweetaki_girl)
27-02-2007 @ 15:31 | ::smile.:: | | agrampeli
28-02-2007 @ 00:25 | Σ ευχαριστώ άγνωστε εκείνης της φρικτής βραδυάς,αν ήξερες τι δύναμη μου έδωσε το "ευχαριστώ "
σου,αν ήξερες..
πολύ συγκηνητικό ::yes.:: | | CHЯISTOS P
28-02-2007 @ 01:04 | Το διάβασα και ψές, το διαβάζω και σήμερα Μάριε, και αναρωτιέμαι στην αμηχανία μου τι σχόλιο να σου κάνω...
Δεν ξέρω τον λόγο που έκλαιγες στα λασπωμένα νερά,
αν έκλαιγες για τα θλιβερά γεγονότα ή αν έκλαιγες για την απόρριψη του ταβλαδόρου.
Αν ήταν το δεύτερο, ίσως αυτό να ήταν το καλλίτερο μήνυμα και από το "ευχαριστώ" που άκουσες στην μαρίνα...
την καλημέρα μου | | ka ti na
28-02-2007 @ 07:54 | Σε ένοιωσα...
Μια Καλησπέρα...
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
