| |
Στον ύπνο μου εχθές είδα πως πέταγα...
Καιρό είχα να το κάνω....
Ισως να φταίει η σελήνη- αιμάτινη - , με πότισε ,ως τις ρίζες της ψυχής......
Ax!!!!!!!!!!! αυτή η αίσθηση της ανάλαφρης πνοής στο μέτωπο.........
Δίχως βάρος κανένα.......Δίχως σώμα......
Μόνο μια ρέουσα κίνηση, χωρίς φυσικά όρια....
Ανέβαινα κι όλο ανέβαινα, τα σύννεφα δρασκελούσα
Με ορμή.......
Πόσο μου είχε λείψει....
Το άγγιγμα του ανέμου, το βαθύ μπλε τ' ουρανού, το λευκό των συννέφων.....
Ελεύθερη ξανά.....
Απαγγιστρωμένη από τα γήινα δεσμά μου.....
Κι εκεί ,ανάμεσα στα δίχρωμα δίχτυα του ονείρου, την είδα να προβάλει!!!
Κόκκινο βαθύ, στο χρώμα της πορφύρας....
Μάνα την ένιωσα.....
Παιδί της χαμένο, εγώ , την ξαναέβρισκα μετά από χρόνια
Περιπλάνησης.....
&
Πάντα αναρωτιόμουν......
Τίνος παιδί λογιέμαι;
Του ήλιου ή της σελήνης;
Οριστική απάντηση δε μπόρεσα να δώσω...
Κι ούτε θα μπορέσω...μάλλον....
Το φως του ήλιου , η ζεστασιά του, με μαγεύουν....
Καθηλώνουν τις αισθήσεις....
Μεθούν το σώμα κι ανασταίνουν την ψυχή....
Δίχως τις αχτίδες του θαρρώ, η ζωή μου θα ήταν άχρωμη..
Ξέπνοη....
Κι όμως....
Aντικρύζω το φεγγάρι...
Κι όλα τα ξεχνώ....
Με μαγνητίζει αυτή η μυστηριακή , χλωμή του λάμψη.....
Με λούζει κάθε νύχτα, η φωτεινή σκιά του...
Ντύνει του ύπνου μου τα στρώματα ,με ασημένια υφάσματα.....
..... Αλλά,
Τη γη πατώ....
Μ' ανέχεται, την ανέχομαι.....
Σε μια συμφωνία κρυφή, που γίνηκε πριν χρόνια....
Πολλά.......
Ποιος να θυμάται τώρα πια, τι ειπώθηκε ακριβώς...
Ας είναι λοιπόν....
Φιλοξενούμενη σε μια άγνωστη πατρίδα...
Υ.Γ.
Οι μέρες μου κυλούν στο χώμα, στο νερό....
Και που και που.........
Γεύομαι τον αιθέρα........
Μακρινή ανάμνηση........
Γλυκιά μελαγχολία.......
Ποθεινή ελπίδα..............
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
