| |
| | Ονειρώδης παρουσία |  | | |
Νόμιζα πως τίποτα δεν άξιζε πλέον την προσοχή μου
Βυθίστηκα και πνίγηκα στους φόβους της ψυχής μου
Νόμιζα ότι αναδύθηκα και άρχισα να ζω
Τίποτα δεν αναπλήρωνε όμως το κενό
Έρωταςֹ τι κι αν ήταν κάποτε δαιμόνιο μαγικό;
Είχα ξεχάσει πια να νιώθω, είχα ξεχάσει ν’ αγαπώ.
Βαδίζοντας ασυγκίνητη σε μονοπάτια σκοτεινά
μια φωνή παραμελούσα, ήταν πέτρα η καρδιά.
Κι ύστερα ήρθεςֹ
Χρυσαφένιες αποχρώσεις σε ασπρόμαυρη ταινία
Άψογο, πηγαίο χιούμορ στης ζωής μου την ανία
Δίχτυα έξυπνα, αθώα, να τραβούν μεθοδικά
Φως μετ’ από καταιγίδα και βροχή από φωτιά.
Πρωτόγνωρα σκιρτήματα ξυπνήσαν ξαφνικά
καινούρια βέλη επούλωσαν τραύματα παλιά
Χρώματα ουράνιου τόξου με τυλίγουν τώρα πια
Ζαφειρένιες προσεγγίσεις στου ονείρου τη ματιά.
Όσο περνάει ο χρόνος, με κερδίζεις πιο πολύ,
σπας την κάθε αναστολή μου και με κάνεις σαν παιδί.
Πέρασες μέσα στο κάστρο, μ’ έφερες πίσω ξανά
ιππότης δίχως άλογο, όμως έδιωξες τη μοναξιά.
Παραδίνομαιֹ και μία μόνο χάρη σου ζητώ,
αφέθηκαֹ και για όλα όσα έκανες σ’ ευγνωμονώ,
μα κάτι τελευταίο μονάχα από σένανε ποθώ –
Μείνεֹ σε ικετεύω, μείνε για πάντα εδώ…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα... Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα... | | | |
|
deti
07-03-2007 @ 09:21 | Πραγματικά πολύ όμορφο Αριάδνη! ::smile.:: | | primavera
07-03-2007 @ 10:26 | Μείνεֹ σε ικετεύω, μείνε για πάντα εδώ…
υπέροχο , αισθαντικό το γραπτό σου! ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
