| |
| | Iσως μια μερα...καποιος καταλαβει |  | | | Διαβαζοντας αυτο το κειμενο,ειναι σαν να διαβαζεται ενα κομματι του εαυτου μου..... | | |
Με τη μπορούμε να παρομοιάσουμε την μέρα ενός θνητού…ίσως μια λέξη θα έφτανε…μοναδική.
Πριν από λίγο ξυπνησα,και το λαμπερό φως του ηλίου με έκανε να αφήσω την αγκαλιά του Μορφεα. Μια μυρωδιά….όχι ανοίξεις…αλλά καλοκαιριού.
Μου έφερε αναμνήσεις του παρελθόντος, ξεχασμένες σε μια γωνιά του μυαλού μου.
…Τελικά ο άνθρωπος είναι το πιο παράξενο ον…ζει με τις αναμνήσεις, είτε καλές είτε κακές. Για μένα η ανάμνηση του καλοκαιριού είναι ένα τραγούδι, η παραλία, η θάλασσα, η άμμος, οι φίλοι….Ο φίλος….Τελικά τι είναι η φιλιά? Ένα ερώτημα που ακόμα με βασανίζει…ίσως κατανόηση…ίσως συμμετοχή στη ζωή…ίσως μια παρηγοριά ή χαρά…Για μένα φίλος είναι τα πάντα είναι κάτι που δεν αποκτιέται ούτε βρίσκεται σε πάγκους….απλά τυχαίνει και βρίσκεις την φιλιά…το δέσιμο μεταξύ ατόμων…τους ανθρώπους που θα σε καταλαβαίνουν…που θα σε ακούν…που απλός θα σ αγαπάν…Μια αγάπη που δεν αποκτιέται απλά δίνεται…
Εγώ δεν μπορώ να με κατάλαβα…δεν νιώθω αυτήν την αγάπη….νιώθω με μια λέξη μοναξιά….Κι όμως έχω πέντε φίλους που με καταλαβαίνουν , συμμετέχουν στη ζωή, στην παρηγοριά και στη χαρά….αλλά δεν νιώθω αγάπη…ίσως ποτέ δεν την πήρα…ίσως ποτέ δεν την απέκτησα…ίσως ποτέ να μην την άξιζα .
Μάλλον είμαι από αυτούς που ζουν στην μοναξιά…σε ένα σκοτάδι και το μόνο που περιμένουν είναι να βρεθεί ένας άνθρωπος και να του πει.
Ακόμα περιμένω αλλά για ποσό……..??Ζω την ζωή μου βασιζόμενος στα δικά μου ποδιά αλλά κάτι μου λείπει….κάτι που λίγη μπορούν να το δουν αλλά κανείς δεν το άγγιξε…
Η φιλική αγάπη…ένα συναίσθημα πολύτιμο που το λαχταρώ…όπως λαχταρά η μάνα που βλέπει τα παιδιά της…Έχω χρονιά να το αισθανθώ…ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα….
Από την ζωή μου με του ανθρώπους μου έμαθε να μην εμπιστεύομαι κανέναν άνθρωπο….η καρδιά μου όμως…κάνει πάντα το αντίθετο…δεν ξεχωρίζει απλά θέλει να δίνει…
Περιμένω, όμως ακόμα, κάποιον να με καταλάβει, κάποιον να ακούει την φωνή μου και να χαίρεται, κάποιον που με χρειάζεται…ίσως μάταια περιμένω…
Αλλά η δυσκολία του ανθρώπου δεν είναι να καταλαβαίνει τους ανθρώπους τριγύρω του. Είναι να γνωρίζει τον ίδιο του τον εαυτό. Πράγμα δύσκολο αλλά όχι αδύνατο.
Γνωρίσω καλά τον εαυτό μου ξερώ τις αδυναμίες μου αλλά και τις δυνατότητες μου. Ξέρω πως είμαι δύσκολος άνθρωπος, ιδιότροπος, καχύποπτος, ζηλιάρης, νευρικός….αλλά και ξεχωριστός…όπως όλοι οι άνθρωποι.
Φίλοι μου αυτό το γράμμα το έγραψα για σας για να σας θυμίσω ότι υπάρχω ,ότι σας ΑΓΑΠΑΩ. Είμαι μαζί σας…από πίσω σας και σας στηρίζω…
Όπως προανέφερα υπάρχουν πέντε άτομα στην ζωή μου που τα αγαπώ πραγματικά….Όπως ο Μ…θυμάσαι αδερφέ….φοβάμαι τις μέρες που θα αρθούν κι ίσως μαζί να μην μας βρουν….Κ…(big brother) είμαι από πίσω σου….Α…είμαι εδώ για ότι χρειαστείς άδικε μου….Κ(δεν έχω πολλές αναμνήσεις μαζί σου αλλά από τις λίγες που έχουμε θα σου πω μονό..)έχεις το βλέμμα που σακάτεψε τη μοίρα μου κ μια σιωπή που τη στοιχειώνουν μυστικά, ένα κατώφλι που περιμένεις το τίποτα κ μια νοοτροπία που οδηγεί στο πουθενά…έχεις μια χούφτα σκόνη αστερία στην παλάμη σου και ένα στόμα που βγάζει φωτιά, μια κουρασμένη ιδέα στην αγκαλιά σου κ δυο μαραμένα φτερά….κ εγώ που δε σε γνώρισα μα πάντα σε συμπαθούσα και εγώ που δε σε φοβόμουνα μα στη σκιά σου ζούσα έχω ένα ψέμα για να ζω κ μια απορία, γιατί πάντα προσπαθούσα…θυμάσαι….
Σαν άνθρωπος έχω αλλάξει…υπάρχουνε φαντάσματα τα οποία με βασανίζουν…φαντάσματα που δεν φεύγουν την επόμενη μέρα με το φως του ηλίου….Εξακολουθούν να με βασανίζουν….
Πιστεύω ότι τώρα καταλάβατε πως είναι μια μέρα μου…γεμάτη από ερωτήματα….
Κλείνοντας θα σας πω μονό ένα συμπέρασμα που έχω καταλάβει…η μέρα ενός θνητού είναι όντως μοναδική, και οι φίλοι ίσως να μην είναι προσωρινοί αλλά η μοναξιά μου θα είναι παντοτινή….Με όλη την αγάπη μου…στους φίλους μου…
Αυτή είναι η κατάθεση καρδιάς μου προς εσάς …..
Thomas
5-03-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
thomas
14-03-2007 @ 07:10 | Σας ευχαριστω για το χρονο σας....... ::vlax.:: | | ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
14-03-2007 @ 07:12 | Προσωπικά ήθελα να το ξαναμελετήσω
από τη αρχή μέχρι να το σχολιάσω!
Γαιτί αυτή τη στιγμή με προβληματίζει κάτι άλλο!
Θα επανέλθω... | | ~~ΤhΑlaSsAki~~
14-03-2007 @ 07:19 | Πολυ πικραμενη η καταθεση σου, Thomas...
Να χαιρεσαι που υπάρχουν αυτοι οι πέντε φιλοι που μπορεις να τους απευθυνεις αυτα τα λογια...Κάποιοι δεν εχουν καν αυτο...
Την καλησπέρα μου... | | agrampeli
14-03-2007 @ 07:24 | Για μένα φίλος είναι τα πάντα είναι κάτι που δεν αποκτιέται ούτε βρίσκεται σε πάγκους….απλά τυχαίνει και βρίσκεις την φιλιά…το δέσιμο μεταξύ ατόμων…τους ανθρώπους που θα σε καταλαβαίνουν…που θα σε ακούν…που απλός θα σ αγαπάν…Μια αγάπη που δεν αποκτιέται απλά δίνεται…
Ξέρω πως είμαι δύσκολος άνθρωπος, ιδιότροπος, καχύποπτος, ζηλιάρης, νευρικός….αλλά και ξεχωριστός…όπως όλοι οι άνθρωποι.
ο καθένας μας είναι μοναδικός κι αν βρεί κάποιον που τον καταλαβαίνει και τον αγαπάει με τα ελαττωματα του εεε τότες είναι τυχερός
Σου το εύχομαι με όλη μου την καρδιά να τόν βρείς αυτόν τον άνθρωπο
::yes.:: | | thomas
14-03-2007 @ 07:26 | Πολλες φορες τα λογια δεν αγγιζουν αλλα η μελανη που
αξιζε γι αυτους.Με αυτον τον τρπο καταλαβαν καποια πραγματα για μενα..... | | ΚΛΟΥΖΩ(πρώην Πυθία)
14-03-2007 @ 09:55 | Τυχεροί όλοι αυτοί που σε γνωρίσαν Θωμά μου.
Μέσα από το μελάνι σου.Τίποτα άλλο δεν έχω να πω και πάλι
δυστυχώς... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
