| |
[align=center]Δίπλωσα τα λόγια σου
Κι έναν παλιό χάρτη
Τα έκρυψα πίσω από τον αυγερινό
Κέντησα στη φωνή μου την πνοή σου
Με χρυσή κλωστή
Μάτωσε κι έσταξε διάφανο το αίμα…
Κύλησε ως τα χέρια μου
Αναζητούσε έναν ήλιο
Χάρισε μου μια στάλα φως
Έχει σκοτάδι η ψυχή σου
Τα μονοπάτια χορταριασμένα
Και το μαχαίρι έχει αποκοιμηθεί πλάι στο άχρωμο φεγγάρι…
Δισταχτικά σε ονειρεύομαι
Χαράζω στις στάχτες το φιλί σου
Θα σβηστεί στην πρώτη ανάσα
Μου έλειψαν τα δάχτυλά σου
Σχημάτιζαν βουνά σε κάθε άγγιγμα…
Αχνοφαίνεται στην άκρη κι η σιωπή
Πίσω της αδειάζουν τα συναισθήματα
Ρίχνουν το θάνατο στο πηγάδι σου
Ξερό σαν τις διαδρομές μας
Απλώνω τα κύτταρά μου μέσα του
Ουρές βαρβάρων ξεχειλίζουν
Κατρακυλούν προς το χείλος της αβύσσου
Αναμένουν τη γέννηση της νύχτας
Για την τελευταία επανάσταση
Το αίμα θα βαφτεί κόκκινο
Και το φεγγάρι…[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
