| |
Η μάνα μου είναι μια πέτρα
Σκληρή σαν κέλυφος χελώνας
Και ο πατέρας μου
Σαν το σκυλί, το κόκκαλο του χρόνου ροκανίζει.
Βρες την ανάγκη μου και μέτρα
Πόσο κρατάει ο χειμώνας
Κι ο εαυτός μου
Μικρό παιδί που ξενυχτά και τριγυρίζει…
Στα μέσα μου φυλάκισα το χρόνο
Μα δεν μου φτάνουν όσα έχω
Κι είναι φορές
Που μένω μόνος μου τα βράδια κι όλο κλαίω
Φοβάμαι πως πλημμύρισα με φθόνο
Αυτό που νιώθω πιο βαθιά δεν το αντέχω
Μα οι βροχές
Ξεπλένουν όσα θέλω μα δεν λέω….
Δεν τα κατάφερα ποτέ κι έτσι θα πάει
Ο χαρακτήρας μου πανί ιστιοφόρου
Κι όπου κι αν πάω
Πάντα γυρίζω με τα μάτια γκρεμισμένα
Κι αυτό το αύριο μαχαίρι και πονάει
Που δεν αντέχουν οι πολλοί το άνευ όρου
Όσα περνάω
Μοιάζουν καράβια στο λιμάνι σκουριασμένα…
www.mymythos.eu
Σαββάτο και Κυριακή από τις 11 μέχρι όσο αντέξουμε….
(Κώστας Μπαρμπαγιάννης)
Μύθος και Φαντασία)
2310-869 769
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
