| |
[color=black][font=georgia]Τα στράλια δάχτυλα με νύχια τον αγέρα
Μπηγμένα κάπου εκεί - που αίμα όμως δε βγάζει
Είναι ο Θεός (για δες) νεκρός και ο δαίμονας τον κλαίει
Απαρηγόρητος κι αυτός , που είναι μόνος τώρα
Είχα ένα φίλο
Που δράκος μου έγινε και πέταξε στο μέλλον το δικό του
Στοιχειό της λίμνης κάτω εκεί στο βάλτο
Πάνω στην πύρινη ασπίδα των θαυμάτων σας
Σπάει σα βέλος
Φονιά αθώου που όλο πατρίδα ψάχνει
Είχα ένα φίλο
Που δράκος μου έγινε και ρίχτηκε απ’ το κάστρο
Στης καταιγίδας τα μαλλιά στης αστραπής το σώμα
Κι είμαι λιώμα με την πριγκίπισσα που κέρδισα τα πίνω
καίει το μαύρο το ποτό της προδοσίας
μόνος το μάζεψα και μόνος ζύμωσα σε πέτρινο βαρέλι
Στοιχειό της λίμνης τώρα εδώ στο βάλτο
Και την πατρίδα ξενιτιά θα λέω για πάντα
Θα έρθει σα μέδουσα φοβάμαι κάποιο ηλεκτρισμένο βράδυ
Θα έρθει σα λύκος οργισμένος να με πάρει απ’ το κοπάδι
Θα έρθει σωτήρας
Στην άκρη της μοίρας
ένα σκοινί να κόψει λευκό..
Κάτω οι τύψεις πεινασμένες χρόνια
εγώ ακροβατώ
Εγώ ακροβατώ... [/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
