| |
Ο ΔΡΟΜΟΣ
Στο δρομο αυτο που μ'εβαλαν
μικρη να περπατησω
δεν ειχε χερια να πιαστω
ή τοιχο ν'ακουμπησω
Ετσι ειναι παντα η ζωη
κι ολοι το εχουν ζησει
μωρο που πεφτει και χτυπα
μια μερα θα βαδισει
Σκονταφτω,πεφτω και χτυπω
δυσβατα μονοπατια
μα επιμενω να κοιτω
τον ουρανο στα ματια
Στο μονοπατι αυτο που διαλεξε
η μοιρα να βαδισω
ναι,θα ματωνω,μα μπροστα
στον ηλιο θ'αρμενισω
Δε θα προδωσω τα ονειρα
τ'αστρα και το φεγγαρι
δεν θα δειλιασω ουτε σταλια
κι ο Χαρος...ας κορναρει
κι αν ξαφνου χανομαι βαθια
σα βγαινει το φεγγαρι
ειν'που κοιμαμαι ως να βρω
τη δυναμη μου παλι
Φωτια εχω αναψει απ'την ψυχη
κι αν σβησει αυτο το σωμα
ενεργεια θα'μαι μυστικη
σα θα πατας στο χωμα
Κρυμμενη σ'ανθος ξωτικο
στη χαραυγη ,στη δυση
οποιος μ'αγαπησε βαθια
κει θα με συναντησει
Στο δρομο τουτο αν χρειαστει
κανεις να περπατησει
τουτες τις λεξεις της καρδιας
ας μην τις λησμονησει
Καλου-κακου τις εγραψα
κι αχρειαστες ας μεινουν
μα θελω να'χουν συντροφια
οσοι στο σωμα σβηνουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
