| |
κλαιω....
κλαιω οσα με αφησαν
και οσα θα με αφησουν....
Κλαιω για οσα μια
μερα εφτασε να
με προδωσουν....
και τωρα τα δακρια
υμνουν ενα φτερουγισμα....
μια πεταλουδα
που καθησε στο ομορφοτερο
λουλουδι του εαυτου μου....
Χρωματισε την καρδια μου....
Ταξιδεψα
στο καθε πεταγμα της,
γιατι ψυχη μου....
νομιζα θα κερδιζα
την αιωνιοτητα....
Μα οι ανθρωποι,
ψυχη μου,
μοναχα ξερουν να αγαπουν....
να ερωτευονται,
σε μια συνεχη αναζητηση του ονειρου....
Μα εγω κλαιω....
γιατι δεν προλαβα να αρχισω,
γιατι το ονειρο
το εζησα μοναχη....
γιατι το ονειρο,
φοβαται τη μοναξια,
και ο ερωτας ποναει με αυτη....
Κλαιω,
για ενα χορο στα κυματα....
για μια αξημερωτη νυχτα....
για εναν ηλιο και μια ελπιδα
που δεν ειδα την ανατολη τους....
για εναν ερωτα...
που στην αρχη
ειχε ζωγραφισει τη δυση του....
ψυχη μου....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
