στον άνθρωπο που μου έχει σταθεί όσο κανείς.. πίκα μου για σένα, εύχομαι κάποια στιγμή να το διαβάσεις..ήσουν δίπλα μου όταν το έγραφα..
Τώρα έχω μόνο το κρύο σου χάδι
Η φλόγα έσβησε μείναμε στο σκοτάδι
Ξεχαστήκαμε στο χρόνο αφεθήκαμε στον πόνο
Θέλω τόσα να σου πω μα δε λέω λέξη
Θέλω τόσο να προλάβω πριν να βρέξει
Και τώρα έγινε η ζωή μας συνήθεια
Θάρρος δεν έχουμε να δούμε την αλήθεια
Πάμε αγάπη μου προς την καταστροφή
Δες το πριν πάρουμε την τελευταία στροφή
Οι μέρες πια δεν περνούν όπως παλιά
Τ απογεύματα είναι τώρα σκοτεινά
Και τα βράδια σκοτάδια στης ψυχής τα στενά
Όταν όλοι φεύγουν έρχεται η μοναξιά
Διώξτη σου λέω πριν ριζώσει βαθιά
