| |
Κάθομαι και γράφω σε χαρτί και τα
δάκρυα μου σαν ποτάμι κυλάνε που
εφυγες μακρυά να πάς εσύ.
Το ποτάμι ποιός να σταματήσει, το
ποταμί ποιός να λυπυθεί που
σκορπάει τα νέρα του για μια
αγάπη σα γυαλί.
Κι αυτό το ποτάμι λερώνει το χαρτί
που γράφει όλη μου τη ζώη.
Και το χαρτί κομματιάζεται και τα
γραμματα σβήνουν.
Στο χαρτί δεν ξέρω τι να έγραφε
αφού μια φορά αγαπώ.
Και θα το στελνα σε σ'ένανε για να
λυτρωθώ.
Μα το χαρτί πάει τέλειωσε μαζί
του και εγώ και έχει μείνει ο πόνος
στο σκοτάδι με το φώς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
