| |
Δεν διακρίνω τα σημάδια, αναπνέω,
δεν διαγράφω τις στιγμές, ομολογώ.
Πως η βραδιά περνά επίλογο μοιραίο,
και πως το αύριο φαντάζει πια χλωμό.
Δεν κυνηγώ τις όποιες λύσεις, ατενίζω,
δεν υποθάλπτω τον θυμό, σε νοσταλγώ.
Στην ηρεμία μου εγώ δεν θα χαρίζω,
στιγμές που βράζουν σε καυτό εγωισμό.
Θα απορρίψω τις ανάγκες κι ας πονέσω,
θα περατώσω την κραυγή της λησμονιάς.
Συμμετρικά θα υποκλιθώ και ας πιστέψω,
πως ήταν σφάλμα μας η λύση μιας βραδιάς.
Θα ανασάνω με την άνοιξη σαν έρθει,
θα τυραννάω το μυαλό με μυστικά.
Μήπως ξεχάσω γιατί έπαιξα τον ψεύτη,
μήπως η θλίψη δεν μετρήσει αθροιστικά.
Στην τελική δεν θα πεθάνω απο σένα,
σε περιπέτειες δεν πρόκειται να μπώ.
απλά θα φύγω αντικρίζοντας το βλέμμα,
που απ΄αγάπη μ' έκανε να το μισώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
