| |
ποιός ώθησε απόψε την όρασή μου
να πετάξει πάνω απ' τα ορατά
κι απ' τα φαινόμενα,
πέρα απ' τα σύνορα του οπτικού μου πεδίου;
κι είδα στην επιφάνεια
του πιο ξάγναντου πόντου
να στέκονται οι αόρατες
ως τα τώρα προδοσίες μου
χαμογελώντας ηχηρά
και δείχνοντας τα δόντια τους
χλευάζοντας με και σαρκάζοντας τη σάρκα μου.
Και είδα υβρίδια μίσους
να φυτρώνουνε στο βλέμμα μου
και ταπεινά αισθήματα φθόνου ενστικτώδους
να ενεδρεύουν πίσω απ' τους κερατοειδείς,
μέσα στις κόρες των ματιών μου
για όλες τις ήττες που τις γιόρτασα σαν θριάμβους
μες στην αφέλεια της νεότητός
για όλα που με δελέασαν
κι έδωσα γη και ύδωρ.
Κι ακόμη πιο μακριά είδα να υπερίπτανται
της επιφάνειας της γης
και των γραμμών του ορίζοντα
κάτι ανεμόπτερα με αισιόδοξα πηδάλια
και μπόρεσα -παρ' όλη την πυκνότητα του αιθέρος -
να διακρίνω μιαν δήθεν αμεριμνησία
στο πέταγμά τους
μια ανασφαλή βεβαιότητα
για όλα που είναι να 'ρθουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
