| |
Άδειο τη μέρα το λιμάνι ,ερημικό
άξενο και το ψηλό μουράγιο
μόνο το σφυρί ακούγεται αδρό
πέρα στο καρνάγιο.
Τραβηγμένα αράδα τα καϊκια
μπαγλαρισμένα στα ρηχά
πλαϊ στα χάλαρα στα φύκια
σιγολικνίζονται στα ήρεμα νερά.
Μα μολις το βράδυ φτάνει
κι ανάβουν στο μώλο τα φώτα τα λειψά
ξυπνάει το παλιό λιμάνι
γεμίζει φωνές και σαματά.
Ανοίγουν φτωχομάγαζα,ταβέρνες ,καπηλειά
βουϊζει η προκυμαία
μιλήματα ευτράπελα και σοβαρά
κι η νύχτα αναγαλλιάζει ωραία.
Πιασμένες οι φουφούδες,μεζέδες θαύματα
γόπες, μπαρμπουνάκια,σαγανάκια
της ώρας πράματα
και ούζα καραφάκια.
Συχνά το ρίχνουν στο μεράκι
τρατάρηδες κι εργάτες ταπεινοί
να γλυκάνουν το λαθρόβιο φαρμάκι
βάλσαμο να ποτίσουν τη πικρή ζωή.
Και μια φωνή γαλιάντρα
μ'ένα βαρύθυμο ρυθμό
τραγουδά στου μπαγλαμά το κλάμα
παλιό ρεμπέτικο σκοπό
Γρικάει το σουρωμένο φτωχομάνι
κρατάει κάθε ανασασμό
αναστενάζει το λιμάνι
και σιγοτραγουδάει με καυμό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
