| |
φοβάμαι πολύ
μην ήρθες κι εσύ
εικόνες να πάρεις
ήχους , μυρωδιές
βήματα...
πανώ στις γειτονιές
με τα συνθήματα
και πρέπει πάνω
να διαγράψω
δάκρυα
και μοναξιές
μαύρα να ξαναγράψω
ωσπού
να μη τα καις
είναι στιγμές
κοιτάζω πιο μέσα
που οι σιωπές
δεν αφήνουν κανένα
χάδι να αφήσει
να τις συγκινήσει
και ρωτάω με μάτια φοβισμένα
πότε είμαστε σίγουροι
για κάποια που λέμ
ε πώς είναι η ζωή μας
περνάει λαχτάρα
στην αναπνοή μας
μισή της ανάσα
κάποιος να πειράξει
τότε... και ο φόβος
θα τρομάξει
πότε ε'ιμαστε σιγουροι
για κάποια που λέμε
πάρε τη ψυχή μας
και η τρεχάλα
στο στήθος
πετάει τη σκάλα
έξω η αντοχή μας
το ήθος απλά την παράσταση
επανασταση ατο αίμα κι η φωνή μας
γινέται θάλασσα
ξαπλώνει στα νέρά της
και όσα άλυτα
δακρύζουν στα μαλιά της
αλμύρα θα ρθει
να τα σμιλέψει
γεμάτο φιλί
απο τη δική σου σκέψη
Αγγέλου ψυχή
στο ανθρωπιινό σου σώμα
και στέκω εκεί
που σε γνώρισα
και σε γνωριζω ακόμα..
στο μελί σου το βυθό
..Αγγελένια..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
