| |
| | Ω! Γλυκύ μου Έαρ |  | | | Η παλιά μου γειτονιά ήταν μια κοινή προσφυγική ιστορία εκεί τώρα που είναι η περιοχή του Πολυγώνου ,γεμάτη μονοκατοικίες, εκεί έκανα τα πρώτα μου βήματα, ισορροπώντας πάνω σε κάτι μεγάλες πέτρες βγαλμένες από τα κατάβαθα της γης. | | |
[B][I][I]Μυρωδιά Ανατολής
Και μιας άναρχης κραυγής
Απ' τα σοκάκια του μυαλού ξαναπερνάω
Είναι οι φωνές μιας εποχής,
λησμονημένης και θολής
Που μέσα στην ψυχή μου κουβαλάω..[/I]
Πόλη του κόσμου
Και ότι στοιχειώνει το εντός μου
Μωσαϊκα φεγγάρια της καρδιάς μου
Ελπίδα μου και αγέρι της ζωής μου
Είναι μεγάλη η φυγή της φυλακής μου
[I]Μνήμες, και της πληγής οι σκοτοδίνες
Απλά ασπιρίνες, για να περάσουν οι στιγμές
Εκείνες, οι αλύτρωτες σειρήνες
Και της ιαχής μου οι βιτρίνες
Φωταγωγούνται όταν πέφτει η σιωπή
[/I]
Οι γόνοι,
και της ζωής οι υποκόμοι
Μοιάζουν σαν φύλλα
μεσ' στη σκόνη
[I]Του φθινοπώρου η ανεμώνη
σαν μια παλιά ευχή παγώνει
έξω στο κρύο ,στην βροχή
[/I]
Μυρωδιά δύσης ρηχής
Και μιας ύπουλης αυγής
Που ακόμα στα κύτταρα μου συναντάω
Εκεί στην ξέρα της ζωής
Φύτρωσα για να μη με δεις
γι' αυτά που χρόνια έχω μάθει να πονάω
[I]Σαν μια ταινία
που παίζει όνειρα ευτυχία
Και εφιάλτες, σαν των σκιών μου τους αντάρτες
Που οπλισμένοι χτυπάνε θάνατο βαθύ
Γονατιστός πάνω στην πέτρα ενός τάφου
Περνάω στα χώματα της Πάφου
Που κάποιον σκότωσα εκεί
.[/I]
Και στην πλαγιά,
κάποιας παράδοξής ιστορίας
Παίζω παιδί με τα φευγιά μου
Που μου είπε κάποτε η γιαγιά μου
Τα παραμύθια τα δικά μου
Σαν γίνεις άνδρας θα γενεί
αυτή η ανοιχτή πληγή
[I]Ω!! γλυκό μου Έρεβος
Ω!! γλυκύ μου Έαρ
Αυτή ήταν η διαδρομή
Στον κήπο με τα βιολετί
Στον κήπο με τ' αγκάθια
Που μάτωσα και έζησα
Και γέμισα σημάδια
Ω!! γλυκό μου Έρεβος
Ω!! γλυκύ μου ¨Εαρ
Είναι φορές που νοσταλγώ
Να κάνουμε παρέα
[/I]
κάτω στη φεγγαράδα
γιά ένα ταξίδι που το κάναμε μαζί
σαν φιλοι να μιλήσουμε
γι' αυτές της μυρωδιές
που είναι κληρονομιά στο σώμα
γιά κάτι αφηγήσεις χωρικών
που κλείνουνε αιώνα
είσαι εδώ ακόμα;[/I][/B]
(To Tαξίδι της ψυχής)
«[I]ο εμός ο έρως εσταύρωται»
.
«Ω γλυκύ μου έαρ
γλυκύτατόν μου τέκνο, που έδει σου το κάλος..»[/I]
[U]
www.eliaspolitis.gr[/U]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Τα σύνορα του μυαλού αλλάζουν κάθε τόσο πατρίδες , διάλεξε μια και ζήσε, είναι η δική σου γη... | | | |
|
Ηλίας Πολίτης
06-04-2007 @ 16:32 | Γυαλισμένες από το φώς του ήλιου...Η γειτονιά ,ήταν στην ουσία μια μεγάλη μακρόστενη αυλή διακόσια μέτρα δρόμος που μέσα εκεί ξεδιπλωνόνταν και μια άλλη ιστορία που χανόνταν στις αρχές του 1900 και στοίχειωνε τις καρδιές όλων .. Εδώ ήτανε οι δοσίλογοι , εδώ και οι γερολαδάδες, εδώ οι στιγματισμένοι αριστεροί,εδώ και οι ακροδεξιοί ρουφιάνοι.
¨οσα λιγότερα λές αγόρι μου τόσο καλύτερα για σένα άκουγες
."Κάτσε καλά γιατί θα φωναξω τον θείο μου τον αστυνομικό ο άλλος"
."Φύγετε από δω παλιόπαιδα μου σπάσατε την λεμονιά με την μπάλα σας να πάτε να παίξετε μπροστά στην αυλή σας" ,είναι ακόμα οι φωνές που αντηχούν στ' αυτιά μου
| | Ηλίας Πολίτης
06-04-2007 @ 16:33 | http://www.musicwave.gr/el/members/member_info.asp?cat_id=2&id=1051&count=0&show=m | | SΤAVRIANNA
08-04-2007 @ 03:47 | Πολύ όμορφο το ποίημά σου!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ! | | Θεοδώρα Μονεμβασίτη
10-04-2007 @ 11:54 | Πολύ ωραίο. Εύχομαι έμπνευση και γαλήνη. | | Aris4
16-04-2009 @ 04:29 | Καλη Ανασταση Ηλια , ευχαριστω για την περιηγηση στα μερη της καρδιας !! ::kiss.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
