| |
Εκείνος περιπλανιέται μονάχος κοντά στις γραμμές των τρένων ,
Εκείνη κάτω απο τη γέφυρα φτιάχνει καταφύγιο μυστικό και απόκοσμο.
Η θλίψη ντύνεται βροχή και κατακλύζει της ψυχής τους τα απάτητα εδάφη.
Εκείνος επιβραδύνει το βήμα του για να νιώθει αργά τις στάλες να ποτίζουν στο πανοφώρι του,
εκείνη χουχουλιάζει στη κουρελιασμένη της περηφάνια
και κλείνει τα μάτια μήπως χαθεί για ένα λεπτό στο όνειρο.
Ευωδιάζει το βρεγμένο χώμα,ανασαίνει ξανά η ξεραμένη γη.
Ο άνεμος της ανανέωσης η μήπως της μανίας?...
Εκείνος μ'ατιμέλητα κατάμαυρα μακριά μαλλιά και σκούρα μάτια
θυμίζει άγγελο που δε βρήκε παράδεισο,ξέφωτο στο σκοτάδι.
Εκείνη κρύβει την ομορφιά στο υγρό της βλέμμα,στα μάγουλα χαραγμένα
εδω και χρόνια δάκρυα,στο στήθος της ριζωμένη η ευχή.
Καθώς η φύση ξεσπά,οι δυο τους βυθίζονται σε μια ολοένα μεγαλύτερη μοναξιά.
Ένας σωρός αποκαρδιομένα όνειρα,
μια στίβα φανταστικών αναμνήσεων τους ζεστένει,
καθώς παλεύουν να στίψουν απ'ό,τι βρεγμένο την ελπίδα.
Εκείνος ξεπροβάλλει στην ευθεία,
σκάει σαν ηλιαχτίδα η φιγούρα του στο πρόσωπο εκείνης,
τρεμοπαίζει η ανακούφιση.
Εκείνη ανασηκώνεται,χώνει τα δάκτυλα της στα μπλεγμένα της μαλλιά να τα χτενίσει
σα να αναμένει τον εραστή,τον αδελφό,τον φίλο.
Εκείνος υψώνει το βλέμμα του και ξεφυσά μεμιάς όλη του την απώλεια.
Το βλέμμα του την συναντά και γεννιέται απορία και ένα χαμόγελο
που διστάζει στα χείλη του.Την πλησιάζει τόσο...
Σε μια στιγμή που τα πάντα γύρω διστάζουν να ζήσουν,οι δυο τους
ορμούν να αναστηθούν μέσα σε μια άγνωστη,καταπραυντική,σιωπηλή αγκαλιά.
Δεν μιλούν,έχουν λησμονήσει ανθρώπινες ομιλίες και συμπεριφορές.
Οι βαθειές πληγές τους και οι νωπές τους ανάγκες ειναι τα μόνα τους υπάρχοντα.
Εκει,κάτω απο τη γέφυρα δυο άγνωστοι,
δυο ναυάγια,
δυο σωτηρίες,
εκείνος και εκείνη κάνουν έρωτα
ως το ξημέρωμα της νέας τους ζωής...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
